04. ராதா கிருஷ்ணன் காதல் - ராதை சந்தித்த கண்ணன் - புவனேஸ்வரி
பாசமாம் பாசம்!
சொல்வதெல்லாம் வேஷம் !
கண்ணனின் வார்த்தைக்கு மயங்கிட நான் கோபியரோ ?
மதிமயக்கும் மன்னவனின் மடிவிழ நான் மதுவுண்ட வண்டோ ?
காற்றே விடுகிறேன் தூது
சொல்லடி அவனிடம் சென்று !
நானில்லை பத்தோடு பதினொன்று
பேசச்சொல் என் மனதை வென்று !
பெற்றான் அவளது வார்த்தைகளை
சிதறினான் சிரிப்பினால் முத்துக்களை !
காத்தான் அமைதியை
இரவுமதி வரும்வரை !
காரிருள் இரவில் பட்சிகள் பதுங்கிட
தாவரங்கள் குளிரில் தலைகுனிந்து தவம் செய்திட!
வந்தான் கண்ணன் கானகத்தில்
அவன் மனம் கவர்ந்தவளோ ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் !
எங்கோ கேட்டது மாதவனின் வேணுகானம்
காற்றை கிழித்து வந்தது கண்ணனின் காதல் அம்பு !
கண்விழித்தாள் ராதை, முகத்தில் சிறு வியப்பு
புதிதாய் பிறந்ததுப்போல் ஜீவனுக்குள் ஒரு சிலிர்ப்பு !
தன்னை தொலைத்து சுவாசிக்க மறந்தாள்
வெண்மதி கேலிசெய்ய ராதையவள் வீட்டைத துறந்தாள் !
வேணுகானம் வந்த திசையைத் தேடி ராதை ஓடினாள்
கண்ணனுக்காக மங்கை அவள் வாசல் தாண்டினாள் !
கேட்டாள் வழியெல்லாம் பூக்களிடம் முகவரி
புன்னகை மட்டுமே எங்களது பதிலடி !
சிரித்தன பூக்கள் எள்ளி நகையாடி
வேண்டாம் உன்உதவி, செல்கிறேன் நான் தேடி !
பதில் உரைத்து சென்றவள் மூச்சிறைக்க நின்றாள்
உலகத்தை விழிக்க வைத்து, இசைத்தவன் விழிமூடி குழலூதினான் !
அடங்காத காதலுடன் அவனைத் தழுவி தீர்த்தது தென்றல்
அதை கண்ட ராதைக்கோ மனதினுள் சிறு இன்னல்!
யாரவன் என்று கேட்காமல் நெருங்கி வந்தாள்
உருவமில்லா தென்றலைக் கண்டு முறைத்தாள் !
கண்ணனின் அன்புமுகம் கண்டாள்
கோபம் மறைந்தவளாய் மண்டியிட்டாள் !
மஞ்சத்தில் தூக்கம் தொலைத்தவள்
அவன் மடியில் தஞ்சம் அடைந்துவிட்டாள் !
தென்றல் வருடிய கண்ணனோ
அவள் உள்ளம் வருட விழித் திறந்தான் !
அடுத்த அத்தியாயத்தில் சந்திப்போம்
{kunena_discuss:779}