போறாங்க...”
அவள் சந்தோஷப் பட போகிறாள் என்ற எதிர்பார்ப்புடன் அவன் சொல்ல, மறுப் பக்கம் அமைதியாக இருந்தது...
“ஆர்த்தி...???”
“ம்ம்ம்... இருக்கேன்... அப்பா தான் ஒரு டூ வீக்ஸ் கழிச்சு முடிவு எடுக்க சொன்னாரே, அதுக்குள்ளே அவங்களுக்கு என்ன அவசரம்?”
விக்கிராந்திற்கு ஏமாற்றமாக தான் இருந்தது! ஆனாலும் அதை மறைத்து,
“ஃபைனல் டெசிஷன் எடுக்க போறது நாம தானே ஆர்த்தி? இது நம்ம பேரண்ட்ஸ் மீட்டிங் அவ்வளவு தான்...” என்றான் மென்மையாக!
“என்னோட அப்பா ஒரு விஷயம் சொன்னா அது சரியா தான் இருக்கும்... ஒரு இரண்டு வாரம் காத்திருந்திருக்கலாம்... ம்ம்ம்... ஒருவேளை உங்களுக்கு முடிவு செய்ய உங்க அம்மாவோட ஹெல்ப் வேணுமோ?”
“புரியலை...” என்ற விக்கிராந்தின் குரல் இப்போது சற்றே கடுப்புடன் ஒலித்தது.
ஆர்த்திக்கு அவனின் குரலில் இருந்த மாற்றம் புரியாமல் இல்லை...
“சரி, அதை விடுங்க... நீங்க வீட்டுக்கு பத்திரமா போய் சேர்ந்தாச்சான்னு கேட்க தான் ஃபோன் செய்தேன்... சாப்பிடலையா?”
“சாப்பிடனும்...”
“சரி, என்னை அம்மா கூப்பிடுறாங்க... நான் அப்புறம் பேசுறேன்...” என்றவள் அவன் பதில் சொல்லும் முன் அழைப்பை துண்டித்திருந்தாள்!