பெத்த கடமைக்கு இங்க வந்து கஷ்டபட கூடாதேனு கொஞ்சம் பணம் கொடுத்து அனுப்பினாங்க.ஆனா அதையுமே என் சம்பளத்துல இருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சம் கொடுத்துட்டு தான் இருக்கேன்.
இதான் என் வாழ்க்கை வரலாறு திவா..”,என்று தோள் குலுக்கிச் சிரித்தவளை பார்த்தவனுக்கு முதன்முறையாய் நட்பை தாண்டி ஒருவித உணர்வு எழுந்தது.
ஹாய் பிரெண்ட், அத்தியாயத்தை படித்து விட்டு, உங்கள் கருத்தை பகிர மறக்காதீர்கள். உங்கள் ஒவ்வொரு கமன்ட்டும் எழுத்தாளருக்கு மிக பெரிய டானிக். உங்கள் கமண்ட்டை பகிர இதை க்ளிக் செய்யுங்கள்
“எனக்கு என்ன சொல்லனு தெரில வெண்பா உன்னை மாதிரி பொண்ணுங்க எல்லாம் ரொம்பவே ரேர்..சரி விடுங்க இனி இங்க உங்களுக்காக நாங்க எல்லாம் இருக்கோம்.எப்போ வேணாலும் வீட்டுக்கு வாங்க..சிந்தாம்மா வீட்லயேதான் இருப்பாங்க.எப்போ என்ன உதவி வேணும்னாலும் எனக்கு கால் பண்ணுங்க..ப்ரெண்ட்ஸ்..”,என்றவன் கைநீட்ட லேசாய் அதை தட்டியவள் பின் கை குலுக்கிச் சிரித்தாள்.
“ஆல்ரெடி நீங்க என் ப்ரெண்ட் ஆய்டீங்க டாக்டரே..இல்லனா இப்படி வந்து உக்காந்து பேசிட்டு இருப்பேனா..”,எனும் போதே அவர்களுக்கான உணவு வந்துவிட இருவரும் நிறைய நிறைய பேசியபடியே உணவை உண்டு முடித்தனர்.
அவளை அவள் வீட்டு வாசலில் இறக்கி விட்டவன் அவள் உள்ளே செல்ல காத்திருக்க இறங்கியவள் திரும்பி கண்ணாடி வழியே,”குட் நைட் திவா..ஹட் அ குட் டைம் ரொம்ப நாளுக்கு அப்பறம் இல்ல இல்ல ரொம்ப வருஷத்துக்கு அப்பறம்..பை..”
“நிம்மதியான உறக்கமும் அழகான கனவுகளும் உனதாகட்டும்..டேக் கேர் வெண்பா”,என்றவன் புன்னகையோடு காரை கிளப்பிச் செல்ல அவன் தமிழ் அவளை அப்படியே நிறுத்தியிருந்தது.
தொடரும்
{kunena_discuss:1221}