தொடர்கதை - நீயாக நான்!...நானாக நீ - 11 - முகில் தினகரன்

முகிலன் பணியில் சேர்ந்த முதல் நாள் இரவு

       எட்டரை மணி வாக்கில் வாட்ச்மேன் கூண்டில் அமர்ந்தபடி ராதிகாவை செல்போனில் அழைத்தான்.

       “ம்...சொல்லுப்பா....”

       “த பாரு ராதிகா...இங்க நடு ராத்திரிக் கூத்தெல்லாம் சரியா ஒன்றரை மணிக்குத்தான் நடக்குதாம்!...ஸோ...நீ ஒரு மணியிலிருந்தே செல்போன்ல என் கூட பேசிக்கிட்டேயிரு!...ம்ம்ம்..அப்புறம் இப்ப மானிட்டர்ல என்ன தெரியுது?”

       “கொஞ்சம் இருப்பா” என்றவள் சில விநாடிகளுக்குப் பிறகு “உன் முகம் தெரியுது...உன் தலைக்குப் பின்னாலே சாமி போட்டோ தெரியுது!”

       “கரெக்ட்...என் தொப்பி எனக்கு முன்னாடி டேபிள் மேலே வெச்சிருக்கு...அதனாலதான் என் முகமும்...என் பின்னாலிருக்கற சாமி படமும் தெரியுது!...இப்ப அதை எடுத்து நான் என் தலைல போட்டுக்கறேன்...அப்ப என்ன தெரியுதுன்னு பார்த்துச் சொல்லு...என்ன?”

       முகிலன் தொப்பியை எடுத்துத் தலை அணிந்து கொண்டான்.

       “சொல்லு ராதிகா...இப்ப என்ன தெரியுது?”

       அட இருப்பா...உன் அளவுக்கு உன்னோட கம்ப்யூட்டர் ஸ்பீடு இல்லை!...படு ஸ்லோ!” என்றவள் “ம்..தொப்பியோட காமிரா வியூல இப்ப ஒரு பூட்டிய கேட் தெரியுது!...அந்தக் கேட்டுக்குள்ளார ஒரு டெம்போ நிக்குது!”

       “கரெக்ட்...கரெக்ட்!...நான் லேசா தலையைத் திருப்பறேன்...என்ன தெரியுதுன்னு சொல்லிக்கிட்டே வா...என்ன?”

       சொல்லி விட்டு முகிலன் தன் தலையை நிதானமாகத் திருப்ப

       “ம்...இப்ப...பக்கத்து காம்ப்ளக்ஸ் பில்டிங் தெரியுது...இப்ப ஒரு ஹோண்டா சிட்டி கார் தெரியுது...ம்ம்ம்...இப்ப ரோட்டுக்கு சைடுல இருக்கற பார்க் தெரியுது!” ராதிகா காமிரா வியூ நகர நகர என்னென்ன காட்சிகள் தெரிகின்றன என்பதைச் சொல்லிக் கொண்டே வந்தாள்.

       “ஓ.கே.ராதிகா...இப்ப நான் தலையை மேலே தூக்கறேன் என்ன வியூ ஆகுதுன்னு சொல்லிக்கிட்டே வா!”

       ராதிகா சொல்ல ஆரம்பித்தாள் “இப்ப ஃபர்ஸ்ட் ஃபுளோர்...செகண்ட் ஃபுளோர்...தேர்ட் ஃபுளோர்...ஃபோர்த்...ஃபிப்த்..இப்ப மொட்டை மாடிக் கைப்பிடிச் சுவர்”

       “அதான்...அதான்...அந்தக் கைப்பிடிச்சுவர் நல்லாத் தெரியுதா?..ஏன்னா அதுக்குப் பின்னாடிதான் சரியா ஒன்றரை மணிக்கு சில உருவங்கள் தெரியும்!...அதையெல்லாம் கவர் பண்ணனும்!...அதே மாதிரி தேர்ட் ஃபுளோர்ல ஒரு கடைக்குள்ளா லைட் எரியும்...ஆளுங்க