வேண்டாம்னு நினைச்சார்...”
“நான் சொல்றதைக் கேளு pbs... இதை இப்படியே விட்டுரு... ஜோதி விஷயம் வேற... இது ஹஸ்பன்ட் ஒய்ஃப் நடுல வந்திருக்க பிரச்சனை... அவங்களே பேசி தீர்துக்குறது தான் நல்லது...”
“அடடா... இப்படி சொன்னா எப்படி மனோஜ்... அப்புறம் நான் எப்படி நோபல் பீஸ் ப்ரைஸ் வாங்குறது???”
மஞ்சுவின் பேச்சில் கலந்திருக்கும் கேலி உணர்ந்து மனோஜ் சிரித்தான்...
“நான் உன்னை எவ்வளவு மிஸ் செய்றேன் தெரியுமா???”
“ஆமாமாம்... உங்க ஃபிரென்ட் கிட்ட சொல்லி அங்கேயே இருந்து முடிக்க வேண்டிய வேலையை இழுத்த்த்த்த்த்த்த்த்த்த்த்த்த்து என்னை இங்கே அனுப்பி வச்சுட்டு.... மிஸ் யூ’ன்னு வேற சொல்லுங்க...”
“நான் உன்னை ஆபீஸ்ல சைட் அடிச்சா நாள்ல உனக்கு இவ்வளவு வாய் இருக்குன்னு தெரியவே தெரியாது...”
“தெரிஞ்சிருந்தா என்ன செஞ்சிருப்பீங்க...”
“இந்த வாயை அடக்கும் டாக்டிக்ஸ் எல்லாம் முன்னாடியே கத்து வச்சிருந்திருப்பேன்...”
“ஹையோ... இதெல்லாம் கத்து வைக்கனுமாக்கும்... வேற வழி ஒண்ணுமே உங்களுக்கு தெரியாதாக்கும்...”
“வேற வழியா? என்ன???”
“மிஸ்டர் இன்னசன்ட் ஹஸ்பன்ட் வாயை மூடிட்டு போனை கட் செய்து வைங்க...”
“ஹேய்...!!!!”
மஞ்சு சிரித்தாள்...
“நீங்க ஒன்னும் இன்னசன்ட் இல்லைன்னு எனக்குத் தெரியும்...”
“இதுக்கு என்ன அர்த்தம் pbs???”
“உங்களுக்கு என்ன புரிஞ்சுதோ அந்த அர்த்தம் தான்... வேலை இல்லையா மேனேஜர் சார்?”
“இருக்கு.... நிறைய இருக்கு... ஆனா, என் pbs இமெயில் அனுப்பினா நான் வேலைன்னு இருக்க முடியுமா???”
“அதானே...”
“நானும் அங்கே உன் பக்கத்துல இருக்க மாட்டேனான்னு இருக்கு pbs... நீ சொன்ன மழை... உன் பக்கத்துல நான்... உன் தலையில அதென்ன பூ... ஹாங்... நித்தியமல்லி பூ...”
“மனோஜ்... நான் சொன்னது மாதிரி சீக்கிரமா வந்திருவேனாம்... நீங்க இப்படி சினிமா ஹீரோ மாதிரி டையலாக் பேசாம போய் வேலையை பார்ப்பீங்களாம்...”