Flexi Classics தொடர்கதை - வேருக்கு நீர் - 03 - ராஜம் கிருஷ்ணன்

யமுனாவுக்கு நல்ல பசி. இந்த மாளிகை அவளுக்குப் புதிதல்ல. குளிர்ந்த நீரை வாளியில் நிரப்பி வைத்திருக்கிறான் சுப்பையா. அவள் முகத்தைக் கழுவிக் கொண்டு உணவு மேசைக்கு முன் வந்தமருகிறாள்.

களைக் கோசைக் கீறி வேக வைத்து மிளகுப்பொடி தூவி வைத்திருக்கிறான். பூக்கோசும் காரட்டுமாக சாம்பார். சன்ன அரிசிச் சாதத்தை ஆவி பரக்கத் தட்டில் வடிக்கிறான்.

"இந்த வருஷம் மார்க்கெட்டில் களைக் கோசே இல்லை. நேத்து மரியன் கொஞ்சம் கொண்டு வந்தான். சுதீருக்குத்தான் ரொம்பப் பிடிக்கும்..."

'சுதீர்' என்ற ஒலியைக் கேட்கையிலேயே யமுனாவின் உடலில் ஒரு சிலிர்ப்பு பரவுகிறது. கமலம்மாவின் விழிகள் அவளிடம் நிலைக்கின்றன.

"...அங்கே அவனை பார்க்கலேம்மா?"

"இல்லையேம்மா?"

"பின்ன... கார் அந்தப் பக்கம் தானே கொண்டு போனதாக டிரைவர் சொன்னான்? பாதி வழி போய் இவனை இறக்கி விட்டானாம்?"

"வந்தாரோ என்னமோ? அங்கே... எதற்கு வருகிறார்?"

"ஏம்மா, நீ இப்பல்லாம் அவனோடு பேசறதில்லையா?"

கமலம்மாவின் உதடுகள் உணர்ச்சியை அடக்க முடியாமல் துடிப்பது நன்றாகத் தெரிகிறது.

"சுப்பய்யா? அப்பளம் பொரிக்கலியா?"

"வேண்டாம்மா, இதுவே அதிகம்..." என்று குறுக்கிடுகிறாள் யமுனா.