தோல்விப் புன்னகை - புவனி

தோல்வி என்பது வெற்றியின் படிக்கட்டுகளாம்

கூறியவர்க்கே விடை தெரியா வினா

அவை எத்தனை படிக்கட்டுகள் என்பது தான்

உயிர்க்கூட வலிக்கிறது என் நிலைக் கண்டு......

என் நிழல்கூட எனக்கு துணையின்றி

என்னை விட்டுப் பிரியும் நொடிநேரம்

இமைக்கூட சுமையானது....

என் வலி புரிந்து........

எனக்கு துணையாக நின்ற

என் தந்தைகூட அவர் வலி

மறைத்து எனக்கு கொடுக்கும் தைரியப்

பார்வையை சந்திக்க முடியாமல்...

விதியின் விளையாட்டில் சிக்கிக்கொண்டு

வெளிவர முடியாமல் தவித்த வாழ்க்கைக்கு

மட்டுமே சொந்தகரியாக மாறிப்போன

எனக்கு கிடைத்த வார்தைகள்

என் தந்தையிடம் இருந்து

பிணம்கூட எரியும் பொழுது...

ஒரு நொடி எழுந்து நிற்கிறது

தோல்வி வராதது வாழ்க்கையும்

தோல்விக்கண்டு துவண்டுஎழாத மனிதனும்யில்லை

துவண்ட நொடிகள்போதும் உனக்கு என்பது தன் அது

சிந்தித்து கிடைக்காத பதில் எனக்கு

அந்த சில நொடிகளில் கிடைத்தன ஆம் 

மீண்டும் எண்ணத் தொடங்கினேன்

என் தோல்வியின் படிக்கட்டுகளை அல்ல

என் வெற்றியின் படிக்கட்டுகளை

எனக்காக உயிர்வாழும் அவருக்காக

என் தோல்விப் புன்னகையை மறைத்த

வெற்றியின் தேடல் கையில் சிக்கும்வரை