தாராளமாய் என்னோட ஒப்புதலை அனுப்பிடலாம்” என்றான்.
மேனேஜர் ரூமிலிருந்து புன்னகை முகத்துடன் தன் இருக்கைக்கு வந்த ரவீந்தரை சக ஊழியர்கள் குடைந்தார்கள், “என்னப்பா...என்ன சொன்னாரு அந்த டுமீல் ராஜா?...வழக்கம் போல இன்னிக்கும் உன் கிட்ட வழிஞ்சாரா?””
“திட்டவுமில்லை...வழியவுமில்ல...அய்யாவுக்கு டிரான்ஸ்பர் ஆர்டர் வந்திருக்காம்...அதைத்தான் வருத்ததோடு சொன்னார்.”
“என்னது மேனேஜருக்கு டிரான்ஸ்பரா?” சந்தோஷமாய்க் கேட்டாள் கம்ப்யூட்டர் ஆபரேட்டர் கவிதா. பாவம், அவளுக்கு அவரால் என்ன குடைச்சலோ?.
“அம்மாடி...டிரான்ஸ்பர் அவருக்கில்லை!...அடியேனுக்கு” என்றான் ரவீந்தர் காலரைத் தூக்கி விட்டுக் கொண்டு.
“அடப்பாவமே?...எங்க தூக்கியடிச்சிருக்காங்க உன்னை?” பக்கத்து சீட் தனபால் கேட்க,
“பொள்ளாச்சி”
“போச்சுடா....இருப்பதிலேயே ரொம்ப வீக்கான ஏரியா அதுதான்...அங்க தூக்கிப் போட்டுட்டாங்களா உன்னை?...அவ்வளவுதான் இதுவரைக்கும் ஏறுமுகத்துல இருந்த உனக்கு இனி இறங்கு முகம்தான்!” என்றான் தனபால்.
“அய்யா பெரியவரே...நான் எப்பவுமே சற்று வித்தியாசமானவன்...எனக்கு வீக்கான ஏரியாவிற்குப் போறதுதான் ரொம்ப பிடிக்கும் ஏன்னா...அப்பத்தான் நம்ம திறமை வெளிய வரும்!...மக்கு குழந்தையை பாஸ் பண்ண வைக்கறதுதான் திறமை...ஏற்கனவே ஃபர்ஸ்ட் ரேங் வாங்கற குழந்தையை மறுபடியும் ஃபர்ஸ்ட் ரேங்க் வாங்க வைக்கறது...பெரிய திறமையில்லை!” என்றான் ரவீந்தர்.
“அப்படி நெனச்சுத்தான் ரொம்ப பேர் போனாங்க...அங்க போயி முயற்சி பண்ணிப் பார்த்திட்டு...முடியாம...மறுபடியும் இங்க திரும்பி வர்றதுக்கு முயற்சி பண்ணி...அதுவும் முடியாம...கடைசில வேலையையே ரிஸைன் பண்ணிட்டுப் போயிட்டாங்க!...அந்த லிஸ்டுல நீயும் இடம் பெறப் போறே!” தனபால் எதிர் மறையாகவே பேச,
“தனபால்...உனக்கு ஒரு கதை தெரியுமா?...ஆப்பிரிக்கா கண்டத்துல...கென்யா பக்கத்துல ஒரு குட்டி நாடு!...அந்த நாட்டுக்கு தன்னோட மார்க்கெட்டிங் மேனேஜரை அனுப்பிச்சுது அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த ஒரு ஷூ தயாரிப்புக் கம்பெனி!...அதே நாட்டுக்கு சைனாவை சேர்ந்த ஒரு ஷூ கம்பெனியும் தன்னோட மார்க்கெட்டிங் மேனேஜரை அனுப்பிச்சுது!...அங்க போய்ப் பார்த்த அமெரிக்கா கம்பெனி மேனேஜர் தன்னோட மேனேஜ்மெண்ட்டுக்கு மெயில் அனுப்பறாரு...“இந்த ஊர் மக்கள் எல்லோரும் கிட்டத்தட்ட காட்டு வாசிகளைப் போல் இருக்கிறார்கள்...இவர்களுக்கு ஷூ அணியும் நாகரீகம் இன்னும் வரவில்லை!...அது வர இன்னும்