‘அந்த பொறுக்கியாதான் இருக்கும்…. வரட்டும் எதாவது இவட்ட அவன் பேச ட்ரை பண்ணட்டும் அவன் பல்ல பேத்து கைல கொடுக்கேன்….’
‘சே அவசரத்துக்கு பக்கத்துல ஒரு மெடிகல் ஷாப் கூட இல்லாம போச்சே …அவன் சாப்ட்ல நாலு பேதி மாத்ரை வாங்கி போட்டா என்ன….? ஹே அவன் பல்லுதான உனக்கு உடையனும் பேசாம சாப்பாட்ல ஒரு குத்து மணல கலந்துடலாம்……. முதல் வாய் வாய்ல வச்சா போதுமே பல்லை செமயா பதம் பார்க்குமே…..மனம் கன்னா பின்ன என கொதிக்க…….ப்ச் அவன் எவ்ளவு கேடு கெட்டவனாவும் இருந்துட்டு போட்டும்……..நான் சாப்பாட்ல மண்ணை போடுற ஆளா…. அது சரி கிடையாது….. வேற எதாவது வச்சு செய்யனும்…. அக்கா வீட்ல சொல்லி கவனிக்க சொல்றப்ப நல்லாவே கவனிக்க சொல்லனும்….இவள் எரிந்து கொண்டிருக்க……
இப்போது வந்த அவனோ வந்ததும் இவள் முகம் பார்த்ததோடு சரி….. சின்சியர் சிகாமணியாய் சேர்ந்து சாப்பாடு பரிமாறினான்….சாப்பிட்டான்…..சென்றுவிட்டான்….
அதுக்கு முன்னால எல்லோருக்கும் பரிமாறியதும் “நீங்களும் சாப்டுங்க…ப்ளீஸ்..” என்று இவளை கடுப்பேத்த மட்டும் செய்தான். அத்தனை குட்டீஸ் முன்னால அவன் சொல்லாவிட்டாலும் கூட இவள் சாப்பிட்டுத்தான் ஆக வேண்டும்…. இல்லைனா அத்தனை குட்டீஸ்கும் இவ காரணம் சொல்ல வேண்டி இருக்குமே….
அவன் இவளை சாப்பிட சொல்லவும்….இவளால் முடிந்த அளவு முறைத்தாள்…..அவன் அவசரமாய் அடுத்த பக்கம் போய்விட்டான். அதன் பின் இவள் இருந்த திசைக்கு கூட வரவில்லை…. அது…அந்த பயம் இருக்கட்டும்…!!! கொஞ்சம் திருப்தியாய் இருந்தது ரிதாவிற்கு..
ஆனால் அடுத்த கேள்வி ஆட்டமெட்டிகாய் இவளுக்குள்….இதுக்கு எதுக்கு இவன் இவளை இப்டி துரத்தனுமாம்?…..
சாப்பாடு முடிந்து இவள் தன் ஸ்கூட்டியில் கிளம்ப அந்த ஆளற்ற சாலையில் இவள் பின்னால் ஒரு கார்….அவனோட கார்தான்…. அப்பவே கிளம்பிப் போனானே….இவ்ளவு நேரம் இங்க இவளுக்காக வெயிட் செய்துறுக்கான் …..
இவள் வேகம் குறைத்தால் அவனும் குறைத்தான்….இவள் கூட்டினால் அவனும் கூட்டினான்….சர்வ நிச்சயமா இவளை ஃபாலோ பண்றான்….
கட கடவென யோசித்தாள் ரிதா….இந்த தெருவில் ஒரு குறிப்பிட்ட பகுதியில் ஆள் நடமாட்டம் மருந்துக்கு கூட இருக்காது…அந்த இத்தில் இவன் இவளை என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாமே…. இப்ப வர்ற நியூசெல்லாம் பார்க்கிறப்ப…..இது ரிஸ்க்….
வேக வேகமாக தன் ஆஃபீஸ் ஃப்ரெண்ட் அண்ட் கொலீக் சஞ்சயை அழைத்தாள்….. இடத்தை சொல்லி…”வர்றப்ப நாலஞ்சு பேரா வாங்க…” என முடித்தாள். அடுத்த பத்தாம் நிமிடம் இவளுக்கு எதிர் கொண்டு சஞ்சய் அண்ட் கோ வந்து சேர்ந்து விட்டது….. மூன்று பைக்கில் ஆறு பேர்….
வந்தவர்கள் இவளுக்கு முன்னும் பின்னுமாய் பைக்கில் யூ டர்ன் எடுத்து இவள் ஸ்கூட்டியை ஒட்டியே நகர…. இப்போது சட்டென வேகமெடுத்த அவன் கார் இவர்களுக்கு முன்னாக சென்று சட்டென ரோட்டின் குறுக்காக திரும்பி யாரும் நகர முடியா வண்ணம் வழி அடைத்து நின்றது…. இவளோடு சேர்ந்து எல்லோரும் வண்டியை நிறுத்த…..
அதற்குள் கதவை திறந்து இறங்கி ஓடி வந்தான் அவன்…. அதுவும் மிக உரிமையாய் இவளுக்கு வெகு அருகில் வந்து நின்று கொண்டு “எனி ப்ராப்ளம் ரிதா?” என்றவன் கண்கள் ஆறு பேரையும் அடிச்சு துவைக்கப் போகும் ஆக்க்ஷன் ஹீரோ ரேஞ்சில் அளவிட்டுக் கொண்டிருந்தது….
இவள் பேர் ஹோம்ல வச்சு அவனுக்கு தெரிஞ்சிருக்குமா இருக்கும்.
‘டேய் என்னடா இது சீன மாத்றியே….’ என இவள் நினைத்து முடிக்கும் முன் அதை கேட்டு வைத்தான் டேனி…. அவன் கராத்தேல ப்ளாக் பெல்ட்…
இவள் அடுத்து என்ன என நிதானிக்கும் முன் அந்த பெர்த்டே விஷ் ப்ராந்து முகத்தில் வைத்தான் ஓங்கி ஒரு குத்து இவளது ஆஃபீஸ் ப்ரவீண்…
இவளுக்கே கொஞ்சம் ஒரு மாதிரி ஆகிட்டு….. என்ன இருந்தாலும் இப்ப வரை அவன் அடி வாங்குற அளவுக்கு என்னமும் செய்துடலையே என்ற ஒரு பதற்றம்….ஆனால் அவனோ அதற்குள் சுதாரித்தவன் தன் முகத்திற்கு நேராக வந்த ப்ரவீண் கையை கண்ணிமைக்கும் நேரத்திற்குள் பிடித்து ஒரு சுழற்று…..
ப்ரவீண் கை அவனது முதுகோடு சுருண்டு ப்ராந்து கைக்குள் அடங்கி இருக்க….
அடுத்த கணம் எப்படி எடுத்தான் என புரியவில்லை….ப்ரவீன் நெற்றியில் உட்கார்ந்திருந்தது ஒரு பிஸ்டல்… “ரிதா நீ என் பின்னால வா…” என கர்ஜித்துக் கொண்டிருந்தான் அவன்….
அச்சோ…நிலைமை சீரியஸாகும் விதம் புரிய….அதோட அந்த ப்ராந்துவின் இன்டென்ஷனும் தெரிய…
“சார் சார்….அவன் என் ஃப்ரெண்ட் சார்….எனக்கு ஹெல்ப் பண்ணதான் வந்திருக்காங்க…” என ரிதா அத்தனை ஐஸி சாரோடு சரண்டர்….
பின்ன ப்ராந்து கைல பிஸ்டல் இருக்கே…. ஒருவேளை போலீஸோ?
இப்போது திரும்பி இவள் முகம் பார்த்தான்… நிஜம் தானா என்ற வகை பார்வை அது….
“எல்லோரும் என் கொலீக்ஸ்….இந்த ரோட்ல இத்தனை மணிக்கு தனியா வரவும்…. நான் தான் கூப்டேன்…” உனக்கு பயந்துதான் என சொல்லவா வேண்டாமா என யோசித்து அதனால் தயங்கி தயங்கி கடைசியில் அதை டெலிட் செய்து விம்மாய் விளக்கினாள்….
“ஓ..சாரி….வெரி சாரி….” ப்ராந்து முகத்தில் சின்னதாய் புன்னகை…. ப்ரவீண் கை விடுதலை ஆகி இருக்க…. பிஸ்டல் புறப்பட்ட இடத்திற்கே திரும்பி இருந்தது…
“ஹாய்….ஐ’ம் ரூபன்” சற்று குனிந்து ஒரு வகையில் பவ்யமாய் மறுவகையில் நட்பாய் இன்னொரு ஆங்கிளில் கம்பீரமாய் கை குலுக்கினான்….