எனக்கு கோபமா என்று சிரித்தவன் கொஞ்சம் பிஸி அவ்வளவு தான் என்று சமாளித்தான். ஆனால் அஸ்விட் பழைய விஷயங்கள் கூறியதற்கு கோபமா என்று கேட்டு இருந்தான்.
அவன் பிஸி என்றதும் சற்று யோசித்துவிட்டு சரி அதை விடு... இந்த சாப்பாடு top-level... ஸ்டார் ஹோட்டல் போனா கூட இந்த அளவு இருக்குமான்னு தெரியல... ஆனால் உனக்கு தான் இதை சாப்பிட கொடுத்து வைக்கவில்லை என்றான்.
கொடுத்து வைக்கலையா... என்ன சாப்பாடு... யார் செஞ்சா.... என்ன உளர்றே டா.... ஆபீஸ் நேரத்தில் போன் பண்ணி உளறிட்டு இருக்கியா என்றான் எரிச்சலாக...
சாப்பாடு ஜனனி எங்களுக்கு தந்துவிட்டாள் என்ற கோபமா.... ஒருநாள் தானே ... அட்ஜஸ்ட் செய்து கொள்... உனக்காக இன்னைக்கு பார்த்து பார்த்து சமைத்த சாப்பாட்டை ஜனனி என்னிடம் கொடுத்துவிட்டுட்டா... நானும் ஸ்வீனாவும் இப்பதான் சாப்பிட்டுட்டு இருக்கோம்...
டேய்... டைம் இப்போ தான் பதினொன்று ஆகுது... இப்ப சாப்பிடுறியா.... ப்ரேக் பாஸ்ட்டா... இல்லை லஞ்சா என்றான் ஜனா.
இரண்டும் இல்லை... சாப்பாட்டின் வாசனை மூக்கை துளைக்க ஆரம்பித்து விட்டது. அதனால் முதல்ல சாப்பிட்டு விட்டு அப்புறம் வேலையை பார்க்கலாம் அப்படின்னு சொல்லி சாப்பிட ஆரம்பிச்சோம்.
மேடம் சாப்பாட்டை உங்கிட்ட கொடுத்துட்டு வந்துட்டாங்களா.... அதான் லஞ்சிக்கு ஹோட்டல் போகலாம்னு சொல்லிட்டு போறாங்களோ என்றான் நக்கலாக....
என்ன... ஹோட்டலா என்றான் சற்று குரலை உயர்த்தி ஆச்சரியமாக... இதுவரை இருவரும் சேர்ந்து வெளியே எங்கும் சென்றதில்லை. சாப்பாடு செய்யவில்லை என்றால் ஆர்டர் பண்ணி அவர்கள் அறையிலேயே சாப்பிட்டு இருக்கலாம் தான். ஆனால் சாப்பாட்டிற்கு வெளியே போகனும் என்று ஜனனி சொல்லியது அஸ்விட் க்கு சந்தோஷமாக இருந்தது.
இனி அவர்கள் வாழ்க்கையில் எந்தவித தடுமாற்றமும் இருக்காது. இனி அவர்கள் இருவரும் இணைந்து மகிழ்ச்சியாக வாழ போவதை யாராலும் தடுக்க முடியாது என்று தனக்குள்ளே சிந்தித்தவன் ஆல் த பெஸ்ட் மச்சான்....... என்றான்.
எதற்கு என்று புரியாமல் இவன் என்ன பேசுறான் என்று அவன் யோசித்துக் கொண்டிருக்கும்போதே மறுமுனையில் அழைப்பு துண்டிக்கப்பட்டது.
எதற்கு ஆல் த பெஸ்ட் என்று சொன்னான்... தெரியலேயே என்று யோசித்தவாறு கணினி திரையில் தன் கவனத்தை பதித்தான் ஜனா. அதன்பிறகு நேரம் சென்றதே தெரியவில்லை அவனது வேலைகளில் கவனத்தை செலுத்தினான்.
கதவை பெயருக்காக தட்டிவிட்டு திறக்கும் சத்தம் கேட்டதுமே வருவது ஜனனி என்று