06. கனவுகள் மட்டும் எனதே எனது... - வினோதா

06. நீ எங்கோ போனதும்...

“எஸ்.கே கிட்ட பேசினீயா நந்தினி?”

“ம்ம்ம்....”

“இப்படியே தான் மூணு நாலு மாசமா ம்ம்ம் போட்டுட்டு இருக்க... அவன் கிளம்பி போய் மூணு மாசம் மேல ஆச்சுல?”

 “இன்னையோட மூணு மாசம் இருபத்தி மூணு நாலு ஆச்சு...”

காரை ஓட்டிக் கொண்டிருந்த சாந்தி, திரும்பி பக்கத்து சீட்டில் அமர்ந்திருந்த நந்தினியை பார்த்தாள். நந்தினி அவளின் பார்வையில் இருந்து முகத்தை மறைக்கவோ என்னவோ முகத்தை பக்கவாட்டில் திருப்பி ஜன்னலில் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

“என்ன சொல்றான் அவன்? ஒழுங்கா இருக்கானாமா?”

நந்தினி அமைதியாக இருந்தாள். அவளுக்கு எப்படி தெரியும்?

அன்று ஒரு நாள் அவனை போனில் அழைத்ததற்கு பின் அவள் அவனை அழைக்கவில்லை! அவனும் பேசவில்லை...!

வீட்டில் இருந்த வேளையில் அனாமிகா அவனுடன் பேச நேர்ந்த மூன்று நேரங்களில் போனை அவளிடமும் கொடுத்து பேச சொன்னாள்...

மூன்று முறையும், அவன்,

“ஹலோ நான்ட்ஸ்!”

என்று தான் பேச்சை தொடங்கினான். இருவரும் அதிக நேரம் பேச எல்லாம் இல்லை... அனாமிகாவை கவனித்து கொள்... பணம் கிடைத்ததா... இது போன்ற கேள்விகள் அவனிடம்...

சரி... ஆமாம்... என்ற ஒற்றை சொல் பதில்கள் அவளிடம்....

ஆனால் அவனின் அந்த ‘நான்ட்ஸ்’ அவளுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது...

அவன் மீது அவளுக்கு கோபம் இருந்தது... ஆனாலும் அவனுடன் பேசும் போதெல்லாம் அவனை நேரில் பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆர்வமும் கடலென எழுந்தது...

வீட்டில் அனாமிகா இல்லாத நேரங்களில் ஹாலில் இருக்கும் அவனின் கிரேஜுவேஷன் டே போட்டோவை துடைக்கிறேன் பேர்வழி என்று அவனை பார்த்து ரசிப்பாள்...

கோபமும், பிரிவும், தவிப்பும்...

இது என்ன மாதிரியான கலவையான உணர்வு என்று அவளுக்கு புரியவில்லை...

ஆனால் பிடித்திருந்தது...!

“ஹலோ! நந்தினி மேடம்???? எஸ்.கே பத்தி பேசின உடனே கனவுலகத்துக்கு போயிட்டீங்களா என்ன???”

சாந்திக்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று அவள் குழம்பிய நேரம் அவளின் செல்போன் ஒலி எழுப்பியது.

“அனாமிகா கூப்பிடுறா...” சாந்தியுடன் சொல்லிவிட்டு போனை எடுத்து பேசினாள் நந்தினி.

“சொல்லு அனாமிகா”

“எங்கே இருக்க நந்தினி? வீட்டில உன்னை காணும்?”

“ஹேய் நீ சீக்கிரம் வந்துட்டீயா? சாந்தி ஷாப்பிங் போகலாம்னு சொன்னாங்க. க்ரோசரி கொஞ்சம் வாங்கனும். நீ வர எப்படியும் ஒரு மணி நேரம் ஆகும் அதுக்குள்ளே போயிட்டு வந்திரலாம்னு நினைச்சேன்.”

“எங்கே வால்-மார்ட்டா???”

“ஆமாம்... ஏன்??”

“சாந்தி எப்போவும் அங்கே தான் போவா... சரி நானும் வரேன். பார்க்கிங்ல வெயிட் செய்றேன், ஷாப்பிங் முடிச்சிட்டு கால் செய்...”

“ஓகேடா... வந்த உடனே கால் செய்... பை...”

நந்தினி போனை கைப்பையினுள் வைப்பதை பார்த்தபடி,

“என்ன சொல்றாங்க மேடம்? இரண்டு பேரும் ரொம்ப செல்லம் கொஞ்சுறீங்க?” என்றுக் கேட்டாள் சாந்தி.

“அவளும் இங்கே வராலாம், பார்க்கிங்ல வெயிட் செய்றேன்னு சொன்னாள்.”

“ரொம்ப நல்லதா போச்சு...”

காரை நிறுத்து விட்டு, ஒரு ட்ராலியை எடுத்துக் கொண்டு நடந்த சாந்தியுடன் சேர்ந்து நடந்தாள் நந்தினி.

அந்த பெரிய கடையினுள் நுழைந்த சாந்தியின் கண்கள் யாரையோ தேடுவதை போல சுழன்றன.

“யாரையாவது தேடுறீங்களா?”

“நானா? இல்லையே...”

“ம்ம்ம்ம்... சரி முதல்ல எந்த செக்ஷன் போகலாம் சொல்லுங்க?”

நந்தினி கேள்வியை கேட்டு முடித்த நேரம், உயரமாக, பார்க்க பளிச்சென்று இருந்த அந்த இளைஞன் சின்ன புன்சிரிப்புடன் அவர்களின் எதிரே வந்து நின்றான்.

“ஹலோ...”

சாந்தியின் முகம் சுவிட்சை தட்டி விட்ட உடனே ஒளிரும் விளக்கை போல சட்டென மலர்ந்து பளிச்சிட்டது!

“ஹாய் ஷக்தி!”

ஷக்தி என்றி அழைக்கபட்டவன் சாந்தியை பார்த்து புன்னகைத்துவிட்டு, நந்தினி பக்கமும் பார்த்து நட்புடன் புன்னகைத்தான்.

“நானே கெஸ் செய்றேன்... நீங்க நந்தினி சரியா???? நியூ ஜெர்சி பவர் ஸ்டார் சதீஷை கல்யாணம் செய்துக்கிட்ட வீராதி வீராங்கனை நந்தினி...”

“ஷக்தி சும்மா இரு... பாவம் அவ... நந்தினி இது ஷக்தி... இங்கே சுப்பர்வைசரா இருக்கார்...”

“ஹலோ ஷக்தி! என்னை பத்தி உங்களுக்கு எல்லாம் தெரிஞ்சிருக்கே...”

“எனக்கு மேஜிகல் பவர்ஸ் இருக்குங்க நந்தினி. ஒருத்தங்களை பார்த்த உடனே அவங்களை பத்தி தெரிஞ்சிடும்...” என்றான் ஷக்தி கண்களை உருட்டியபடி.

“அப்படியா? அப்போ சாந்தியை பத்தி சொல்லுங்க பார்ப்போம்...”

சாந்தி பக்கம் பார்த்த ஷக்தி, அவளை பார்த்து ரசித்தபடி,

“இவங்களை பத்தி என்ன சொல்லலாம்...” என்று இழுத்தான்.

அவனின் பார்வையில் முகம் சிவந்தாலும், அதை மறைக்க முயன்ற படி,

“நீ ஒன்னும் சொல்ல தேவையில்லை. போய் ஒழுங்கா வேலையை பாரு, நான் பர்சேஸ் முடிச்சிட்டு வரேன்.” என்றாள் சாந்தி மிரட்டுவதை போல.

“ஓகேங்க மஹாராணி! உங்க உத்தரவை மீற முடியுமா? நான் உங்களுக்காகவே கவுன்டர் லெவன்ல இருப்பேன்... பில் போட அங்கேயே வந்திருங்க...”

“ஒகேங்க மஹாராஜா... வா நந்தினி போகலாம்...”

சாந்தியுடன் சிறிது தூரம் நடந்த நந்தினி,

“இவர் தானா வள்ளி அன்னைக்கு சொன்ன அவர்?” என்றுக் கேட்டாள்.

“என்னைக்கு சொன்ன எவர்?”

“அன்னைக்கு எங்க கல்யாணம் நடந்த அன்னைக்கு... வள்ளி உங்க கூட சேர்ந்து அடம் பிடிக்கிறார்ன்னு சொன்னாங்களே அவர்ர்ர்ர்ர்....”

“அதெல்லாம் உன் காதிலேயும் விழுந்ததா? பொம்மை மாதிரி உட்கார்ந்திருந்த?”

“அதுவா வந்து காதுல விழுந்தது...”

“உன் காதில் விழுந்தால் தப்பில்லை... ஆமாம் இவர் அந்த அவர்... உன்னை மாதிரியே பெரிய பெரிய கனவுகளுடன் இங்கே வந்தவர்... இப்போ தற்காலிகமா இங்கே வேலை செய்துட்டே எம்.பி.ஏ படிக்கிறார்... அதை முடிச்சு அவருக்கு நல்ல வேலை கிடைச்ச உடனேயே வீட்டில சொல்லலாம்னு இருக்கோம்...”

“கங்கிராட்ஸ் சாந்தி... சக்தியும் நீங்களும் சூப்பர் ஜோடி...”

“தேங்க்ஸ் ஆனால் ஷக்தின்னு சொல்லு...”

• தொடர்கதை - எப்படி சொல்வேன் வெண்ணிலவே? - 03
• தொடர்கதை - விடியலுக்கில்லை தூரம் – 06 - ஜெய்