அவன் கோபமாக எதாவது சொல்லி இருந்தால் கூட நன்றாக இருந்திருக்குமோ….? பர்ஸை நான் கொண்டு வரேன்னு இவளா போய் பிடுங்கி அத ரூம்ல வச்சுட்டு வந்திருக்காளே…. தவிப்பாக அவனிடம் “சா..சாரி…” என திக்கினாள்.
“ப்ச்…தப்பு என்னோடதுதான்…” என அவன் அதற்கு பதில் சொன்னபோது என்னதான் இருந்தாலும் வலித்தது இவளுக்கு…..பர்ஸ இவட்ட கொடுத்துறுக்க கூடாதுன்றான்…
அடுத்து ஒரு 40 நிமிடம் இவளுக்கு திக் திக்….. போனவன் திரும்பி வரவில்லை இன்னும்….. இங்கோ பனிப் பொழிவு ஆரம்பிக்க….குளிர் ஏடா கூடாமாய் கூட….ஹோட்டலில் இருந்த கொஞ்சம் நஞ்ச ஈ காக்காவும் இடத்தைக் கலி செய்துட்டு போக…..
மிரள தொடங்கி இருந்தாள் தன்ஷி…..
இதில் திடீரென ஹோட்டலின் ஷட்டர் படீர் என்ற சத்தத்துடன் மூடப்படுகிறது…. இவளிருந்த இடத்திலிருந்து துள்ளித் திரும்பிப் பார்த்தால்…..கையில் எதிரிலிருந்த வொயின் ஷாப்பில் வாங்கிய பாட்டிலுடன் தடுமாறி தடுமாறி ஒருவன்….
அடித்து பிரண்டு எழுந்தவள் சுற்று முற்றும் பார்த்தால் ஹோட்டலின் ஒரே வெயிட்டரும் திரும்பிப் பாராமல் அடுத்த கதவிற்குள் நழுவுவது புரிகிறது….
வெலவெலப்பும் வெடவெடப்புமாய் இவள் ……. பனி விழுறதால ஷட்டர இறக்கிருக்காங்களா….. இல்ல வேற எதுவும் நடக்குதா என ஒன்றும் புரியாத நிலையில் இவள் தவிக்க துடிக்க நிற்க…
அந்த லிக்கர் பாட்டில் பார்ட்டி குழற குழற எதையோ எதோ பாஷையில் சொல்லியபடி இவள் இருந்த திசையை நோக்கியே வர…. இவள் இருந்த இடத்தில் இருந்து பின்னாலே நகர…..
‘ஐயோ ஷெஷாங் வந்துற மாட்டானா..? கடவுளே அவனுக்கு எப்டி தெரியும் ஹோட்டல் இன்னும் பூட்டல, நான் உள்ளேதான் இருக்கேன்னு….’ இப்படி இவள் பதறிக் கொண்டிருக்கும் போது சடீர் என்ற சத்தமுடன் திறக்கிறது ஷட்டர்….
ஷெஷாங்!!!!
எத்தனை செகண்டில் அவன் இவளிடம் வந்தான் என்றும் தெரியாது, எப்படி இவள் அவன் கைக்குள் பொதிந்து போனாள் என்றும் தெரியாது…
அவனது இடது தோளில் கைகள் முகம் என எல்லாம் புதைத்திருந்தவளுக்கு அவனது தவிப்பான “சாரிமா….. சாரி சின்னு……வெரி சாரி தனுமா…”. சில நொடிகளுக்கு பிறகே கொஞ்சமாய் உறைக்க முதன் முறையாக அவன் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்…
‘பர்ஸ வச்சுட்டு வந்தது நான்தான் ஷெஷாங்….தப்பு என்னோடதுதானே’ என இவள் சொல்ல நினைத்தாலும் இருந்த உணர்ச்சி பிரளயத்தில் எதையும் சொல்ல தெரியாமல் இவள் குற்ற உணர்வோடு பார்க்க…..
இப்போது இவள் முன் முடியை மென்மையாய் ஒதுக்கிவிட்டவன்……. மிக மிக மிருதுவாய் இவள் நெற்றியில் இதழ் ஒற்றி எடுத்தான்…. அ….ம்….மா….அவளது அடி வயிறு வரை அடித்து பிரட்டுகிறது ஒரு ஆறுதல் பெருமழை….
அது கிளறிய உணர்வையே தாங்கமாட்டாமல் இவள் திண்டாட…. அந்த அவனது முதல் முத்தத்தை விடவும்
“உனக்கு நான் செலவுக்குன்னு பணம் தந்திருக்கனும் தனு….தாரதது என் தப்புதானே….” என்றதுதான் அவளை ஆட்டித் தூக்கி வீசிவிட்டது….
‘என்ன சொல்றான் இவன்???’ உடல் விறைத்துக் கொண்டு போகிறது இவளுக்கு.….….
இதற்குள் எதோ ஒரு மொழியில் உளறிக் கொண்டு அருகில் வந்த அந்த லிகர் பார்டியை ஓங்கி ஒரு தள்ளு…..அவன் கொஞ்ச தூரத்திலிருந்த சேரில் போய் பொத் என உட்கார….. இவளை மறுகையால் அணைத்துப் பிடித்தவாறே வெளியே கூட்டி வந்தான் ஷெஷாங்
அவன் வந்திருந்த ஹோட்டல் காரின் பின்சீட்டில் இவளோடு சென்று ஏறிக் கொண்டவன்….. முதல் காரியமாக பர்ஸிலிருந்து கைக்கு வந்த மொத்த பணத்தையும் எடுத்து இவளிடமாக நீட்டினான்….
நடப்பது கனவா நிஜமா எனப் புரியாமலிருப்பவளுக்கு உடல் நடுங்கத்தொடங்குகிறது….. உள்ளுக்குள் எதோ சிலீரென உடைந்து தீயாய் பரவுகிறது…..
ஹோட்டலுக்கு வந்து சேரும் முன் கடும் காய்ச்சல் வந்து சேர்ந்திருந்தது அவளுக்கு….
கண்மூடி சோர்ந்து கிடந்தவளிடம் “என்னாச்சு தனு…? ரொம்ப பயந்துட்டியாமா…..சாரிபா….” என நொடிக்கொருமுறை கரிசனைப் பட்டுக் கொண்டே….சுட சுட எதோ சாப்பாடு ஆர்டர் செய்து…அதை இவளை சாப்பிட வைத்து….
மாத்திரை சாப்பிட மாட்டேன் என குழந்தை போல ஆர்பாட்டம் செய்தவளை….. கெஞ்சி கொஞ்சி அதை விழுங்க வைத்து….. தூங்கும் வரை இவள் அருகிலேயே இருந்து பார்த்துக் கொண்டதெல்லாம் அவளுடையவன்தான்.
எவ்வளவு நேரம் தூங்கினாளோ…..குளிர் உறைக்க விழித்துக் கொண்டவளுக்கு இது பின்னிரவு என்பது வரை புரிகிறது….. ஏன் குளிர்கிறது என்றுதான் புரியவில்லை….. படுக்கை அறை, ஹால், ரெஸ்ட் ரூம்…. என தனி குட்டி வீடு போலிருக்கும் இவர்கள் சூட்டுக்கென ப்ரத்தியேக சென்ட்ரலைஸ்ட் ஹீட்டிங்க் சிஸ்டம் உண்டு…..அதனால் வெது வெதுப்பாகவே இருக்கும் அறை…. ஆனா இப்ப என்னாச்சு??
ஒரு வேளை ஃபீவர்னால குளிருதோ….?
இதற்குள் அடுத்திருந்த ஹாலில் பேச்சு குரல் கேட்க அங்கு செல்லவென எழுந்தாள்.