“மம்ஸ்... இன்னுமா உங்களுக்கு கோபம்? ஸாரிம்மா... சின்ன பையன் ஏதோ தெரியாமல் செய்துட்டேன்... என் ஸ்வீட் மம்ஸ் தானே, மன்னிக்க கூடாதா?”
ராஜம் அமைதியாக விக்கிராந்தை பார்த்தாள். சிறு வயதில் அவளின் முந்தானையை பிடித்துக் கொண்டு விளையாட வாங்க என செல்லமாக அழைத்து, அழுத விக்ராந்த் நினைவுக்கு வந்தான்... இவன் இன்னமும் குழந்தை தான்!
அவளின் முகம் தானாக கனிந்தது...
அவளின் முகத்தையே பார்த்திருந்த விக்ராந்தின் முகம் மலர்ந்தது...
“அப்பாடியோ! என் அம்மாக்கு ஒரு வழியா கோபம் குறைஞ்சிடுச்சா?”
“ஏன்டா, சின்ன பையன் செய்ற தப்பாடா பீர் குடிக்குறது?”
“அதெல்லாம் வேண்டாம்னு சொன்னா, பசங்க கிண்டல் செய்வாங்க அம்மா...”
“உன்னை நான் தனியா அது மாதிரி வெளிநாட்டுக்கு அனுப்பியே இருக்க கூடாது...”
“அடடா!!! இப்படி ஒரு வெடி குண்டை போடாதீங்க! நானே ப்ரேக் முடிச்சிட்டு திரும்ப யூ.எஸ் கிளம்பனும்னு இருக்கேன்...”
“கிளம்புறதா இருந்தா கிளம்பு, நான் தடுக்கலை... ஆனால் நீ தனியா போக வேண்டாம், கல்யாணம் செய்துட்டு மனைவியோட போ...”
“அப்பாடியோ!!! ஒரு வழியா எனக்கு முப்பது வயசாச்சுங்குறது உங்களுக்கும் தெரிஞ்சு கல்யாண பேச்சை ஆரம்பிச்சீங்களே!”
விக்கிராந்த் ஈ என இளித்துக் கொண்டே சொன்னதிலேயே அவன் விளையாடுவது ராஜமிற்கு