“அம்மா உங்களுக்கு காஃபி கொடுத்தாங்க...” என சொல்லி வர்ஷா டம்ப்ளரை நீட்ட,
அவளுக்கு வேலை வைத்து விட்டோமே என்ற எண்ணத்தில், “என்னை கூப்பிட்டிருந்தா நானே வந்திருப்பேனே... தேங்க்ஸ்ங்க வர்ஷா...” என்றாள் ப்ரியா பரபரப்புடன்...!
“இரண்டடி நடந்து காஃபி எடுத்து வரதுல என்ன இருக்குங்க ப்ரியா! இதுக்கு எதுக்கு தேங்க்ஸ், இவ்வளவு டென்ஷன் எல்லாம்??”
ப்ரியா முகத்தில் சின்ன புன்னகை தோன்றியது.
“நீங்க இந்த ஃபேமிலில செல்லப் பொண்ணு!!! வருங்கால டாக்டர் வேற... உங்களைப் போய் இந்த மாதிரி வேலை எல்லாம் செய்ய வச்சா சரியா இருக்குமா???”
“நான் தான் லிட்டில் பிரின்சஸ்ன்னு உங்களுக்கு தெரியுது... என் அம்மாக்கு தெரியலையே... அவங்க கிட்டேயும் இப்போ சொன்னதை எல்லாம் சொல்லி வைங்க...” என புன்னகையுடன் சொன்ன வர்ஷா, பால்கனியில் ப்ரியா நின்றிருந்த இடத்திற்கு பக்கத்தில் வந்து நின்றாள்...
அப்படியே ப்ரியா முன்பு பார்த்துக் கொண்டிருந்த திசையைப் பார்த்தவளுக்கு ப்ரியா என்ன பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் என்றுப் புரியவில்லை!
“இங்கே என்ன பார்த்துட்டு இருந்தீங்க ப்ரியா?”
எதையும் பார்க்கவில்லை என்ற உண்மையை வர்ஷாவிடம் சொல்ல ப்ரியாவிற்கு மனம் வரவில்லை... அதனால் வானத்தை சுட்டிக் காண்பித்தாள்!
“அந்த மேகத்தை பாருங்களேன் வர்ஷா, எவ்வளவு அழகா இருக்கு!”
வர்ஷாவும் ப்ரியா காட்டிய திசையில் பார்த்தாள்!