"அது ஏன் தெரியுமா? வழக்கமா நான் சனிக்கிழமை வருவேன், உன் பாடிகார்ட் வந்து உனக்காக பொய் சொல்வாள் . இன்று அவள் இருக்க மாட்டாள் தெரியும். ஸோ ஒரு வேளை உனக்கு என்னை பார்க்க பிடிக்காவிட்டால், நீ வராமல் இருக்க தான் பெயர் சொல்லி கூப்பிட சொன்னேன்."
"விவேக், வந்து.... சாரி... நான்..."
"அட, லெக்சரர் மேடம் பேச இவ்வளவு சிரமப் படுறாங்க! நான் எதையும் தப்பா எடுத்துக்கலை, பாரதி. சரி, அது போகட்டும், அது யாரவங்க, கிளம்பும் முன் பேசினாயே, ஒரு லேடி அவங்க?" எனக் கேட்டு பேச்சை திசை திருப்பினான் விவேக்.
"அவங்க தான் ஹாஸ்டல் வார்டன். அவங்க பையன் ப்ளஸ் டூ முடித்திருக்கிறான், எந்த காலேஜ் நல்லதுன்னு கேட்டுட்டு இருந்தாங்க."
"ஓஹோ அவங்க தானா வார்டன்! அப்பா ஒரு வழியா காட்சி தந்தாங்க. நான் அவங்களை பார்த்ததே இல்லையே, ஒரு வேளை உன் ஹாஸ்டலில் வார்டனே இல்லையோன்னு நினைத்தேன். ஆமாம், அது என்ன உங்க ஹாஸ்டலில் எந்த நேரத்திலும் விசிட்டர்ஸ் அலோவுட்?"
"யார் சொன்னது அப்படின்னு? ஸ்பெசிபிக்கா நேரம் இருக்கு, ஆனால் ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்டா ஃபாலோ செய்வதில்லை. இங்கே தங்கி இருப்பவர்கள் எல்லோரும் வேலைக்கு போறவங்க இல்லை பிஜி படிப்பவர்கள். சோ அதனாலோ என்னவோ ரொம்ப கண்டிப்பு எல்லாம் இல்லை."
"ஆனால் சேஃப்ட்டியும் இல்லையே?"
"இல்லை விவேக், நீங்க கவனிச்சிங்களோ என்னவோ, உங்களை விசிட்டர்ஸ் ஏரியா வரைக்கும் தான் அலோ செய்வார்கள், அதற்க்கு மேல் வர ஆக்சஸ் கோட் வேணும்... விசிட்டர்ஸும் ஐடி கார்ட் பார்த்து செக் செய்து தானே உள்ளே விடுறாங்க?"
"ஆமாம்!"