27. நினைத்தாலே  இனிக்கும்... - புவனேஸ்வரி 

" அவள் வரவுக்காக காத்திருந்தேன் ..

அவள் பார்வைக்காக காத்திருந்தேன்..

அவள் புன்னகைக்காக காத்திருந்தேன்

அவள் காதலுக்காக காத்திருந்தேன் ..

இன்று அவளின்

வார்த்தைக்காக காத்திருக்கிறேன் "  கவிதை என்ற பெயரில் உளறி கொண்டிருந்தான் கவீன் ..

" ஹும்கும் தல , இதுக்கு நீ நாசா மாதிரி காத்துட்டு இருக்கோம்ன்னு  ஒரே வார்த்தையில் முடிச்சிருக்கலாம் " என்றான் அருண் ..

" அட நீ வேற ஏன்டா ?" என்று கவீன்  நொந்து கொள்ளும்போதே அங்கு வந்து நின்றாள்  ஜெனி ..

" ஜெலோ "

" என்னை அப்படி கூப்பிடாத நீ "

" .. "

"என்கூட வா "

" எங்க  ஜெனி ?"

" சொன்னதான் வருவியா " என்பதை போல பார்த்து வைத்தாள்  அவள் .. " இவ வேற எதுக்கு முட்டை கண்ணை உருட்டுறா  தெரியலையே " லேசாய் அடிவயிறு கலங்கியது அவனுக்கு .. இருப்பினும் அதை காட்டிகொள்ளாமல்

" உங்கப்பாவோட உளவாலிங்க  நம்ம சேர்த்து வெச்சு பார்த்தா வீண் பிரச்சனை ஆகிடும் ஜெனி .. அதான் யோசிக்கிறேன் " என்றான் கவீன்  உண்மையாய் ..

" அப்படியா என்ன நடக்கும் கவீன்  ?"

" உனக்கு தெரியாதா ?"

" நீ தீப்தியை அறைஞ்ச  மாதிரி , எங்கப்பா என்னை அறைவார்  அவ்வளவு தானே ?" என்றாள்  ஜெனி.. " செத்தான்டா  மாப்பிள்ளை " என்று செல்வம் முணுமுணுக்க ,

" மச்சி உங்க குடும்ப பிரச்சனையை தீர்த்துட்டு கூப்பிடுடா ..நாங்க வரோம் " என்று செல்வத்தை கூட்டிக்கொண்டு எஸ்கேப் ஆகினான்  அருண் ..

" துரோகி , இப்படி மாட்டி விட்டுட்டு போறானுங்க! ஊர  தெரிஞ்சுகிட்டேன்  உலகம் புரிஞ்சுகிட்டேன் கண்மணி என் கண்மணி " மனசுக்குள் அவனுக்கு பாட்டெல்லாம் கேட்க தலையை உலுக்கி கொண்டான் கவீன்  ..

" இப்போ வர போறியா இல்லையா நீ ?"

" ம்ம்ம் " என்றவன் , பார்த்திபன் கையில ஆடுபோல் சிக்கிய வைகைப்புயல் மாதிரி தன்னை கற்பனை செய்து கொண்டே அவளுடன்  நடந்தான் ..

இருவரும் நடந்த வழியில் எதுவும் பேசிக்கொள்ளவில்லை .. கவீன்  குழப்பத்தில் இருந்தான் .. இவளிடம் எப்படி தன்னிலை விளக்கம் அளிப்பது  ? என்ன மனநிலையில் இருக்கிறாள் என்பதையே கணிக்க முடியவில்லை அவனால் .. உண்மையை   புரிந்து கொள்ளும் பொறுமையில் அவள் இல்ல என்றால் தான் சொல்வதெல்லாம் பொய்யென்று ஆகிவிடாதா ? அதற்காக அவளிடம் சொல்லாமலும் இருக்க முடியாதே ! கால்கள் அவள் போன போக்கில் போய்கொண்டிருக்க ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருந்தவனை ஜெனியின் குரல் நடப்புக்கு கொண்டு வந்தது ..

" முண்டம் கண்ணை எங்க வெச்சு இருக்க நீ ? இந்நேரம் தடுக்கி விழுந்துருப்ப " என்றாள்  அவள் .. அவள் கோபமாய் பேச, அவனுக்கோ அவளது அக்கறை மனதிற்கு இதத்தை தந்தது .. அப்போதுதான் அவர்கள் இருக்கும் இடத்தை கவனித்தான் ..

" நாம இப்போ எதுக்கு இங்க வந்துருக்கோம் "

" ஏன் ?"

" உங்க லேடிஸ் ஹாஸ்டல்ல நான் எப்படி ஜெனி வர முடியும் "

" இது பாரு கவீன்  ஓவரா நடிக்காத .. இதுக்கு முன்னாடி நீ எங்களை பார்க்க வந்ததே இல்லையா ? வார்டன் கிட்ட நான்  சொல்லிகிறேன் .. வா " என்று முன்னே நடக்க  " எல்லாம் என் நேரம் " என்று நொந்தபடி பின் தொடர்ந்தான் அவன் .. "இங்கயே உட்காரு " என்று அவனை மரபெஞ்சில் அமர சொல்லிவிட்டு சில நிமிடங்களில்  தீப்தியின் கையை பிடித்து கொண்டு வந்து  நின்றாள்  ஜெனி ..

" ஜெ... னி  " சத்தமே வராமல் இதழ்களை அசைத்தான்  கவீன் ..

"என்கிட்ட உனக்கு பேச எதுவும் இல்ல கவீன்  தீப்தி கிட்ட பேசு ... நீ ஏன் அப்படி நடந்துகிட்ட ?"

" என்ன சீன் போடுறியா ?"- தீப்தி

" நீ கொஞ்சம் பேசாமல் இருக்கியா ? எனக்கு உன்னை எப்பவும் பிடிக்காதுதான் .. ஆனா, அதுக்காக இவன் செஞ்சதை நான் சரின்னு சொல்ல மாட்டேன்  .. "- ஜெனி

" உனக்கென்ன வேணும் இப்போ ? " என்பது போல விநோதமாய் பார்த்தாள்  தீப்தி ..ஆனால் மனதிற்குள் ஜெனியின் செய்கையினால் பரவும் நிம்மதியை அவளால் தடுக்க முடியவில்லை .. தனது கடமை முடிந்து விட்டது போல இருவரையும் பார்த்துக்கொண்டே ஜெனி நகர அவளை கை பிடித்து நிறுத்தினான் கவீன் ..