"சரி சரி, நான் ஏன் உங்க பொழைப்பை கெடுக்கணும். நீ உன் வேலையை பாரு"
"தேங்க்ஸ் டா"
"சிகரெட் இருக்கா?"
"இந்தா, பாக்கெட்டையே வச்சிக்க" என்று ஜானின் கையில் திணித்துவிட்டு வசந்த் உள்ளே சென்றான்.
"ஆண்ட்ரியா நீ ஜன்னலை திறந்து இதமான காற்றை சுவாசிக்குறது போல போஸ் கொடு"
"ஓகே விஷ்வா"
மாடல் பெண் ஜன்னலைத் திறக்கவும், ஜன்னல் வெளியே நின்றிருந்த ஜான் மாடல் பெண் முகத்தில் சிகரெட் புகை ஊதவும் சரியாக இருந்தது. புகை ஒப்புக்கொள்ளாமல் கடுமையாக இருமத் தொடங்கினாள் ஆண்ட்ரியா.
நடந்தவற்றையெல்லாம் பார்த்து டென்ஷனின் உச்சிக்கு சென்ற டைரக்டர், "பேக்கப்" என கூறிவிட்டு அங்கிருந்து வேகமாக புறப்பட்டு சென்றார்.
மாலிகா வீட்டின் வெளியே தனியாக விளையாடிக்கொண்டிருந்தாள். இரவில் இருந்து அவள் சாப்பிடவில்லை என்பதனால் பசி அவளை மெல்ல வாட்டி வதைத்துக்கொண்டிருந்தது.
இரண்டு நாட்களாக அவளுடைய பாட்டி ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை, உண்ணவுமில்லை. மாலிகாவிற்கு பாட்டியின் செயல் புதுமையாக இருந்தது. பாட்டியிடம் அவளே வந்து பேசினாலும் பாட்டியிடம் எந்த மாறுதலும் தென்படவில்லை. இனி பாட்டியிடம் பேசுவதில்லை என மாலிகா முடிவு செய்துவிட்டாள்.
அவர்களுக்கு தினமும் சாப்பாடு கொண்டு வரும் பெண் வழக்கத்தை விட காலதாமதமாக உணவு கொண்டு வந்தாள். உணவு வந்த மகிழ்ச்சியில் மாலிகா குதூகலமடைந்தாள். சில சமயங்களில் மாலிகாவிடமே உணவைக் கொடுத்துவிட்டு அவசரமாக சென்று விடுவாள் அப்பெண்.
"சீக்கிரம் வாங்க அக்கா. எனக்கு பசிக்குது"
"இந்தா சாப்பிடு, நான் கிளம்புறேன். பாட்டியையும் சாப்பிட சொல்லிடு"
"பாட்டி சாப்பிட மாட்டாங்க"
"ஏன்?"
"என் மேல கோபம்னு நினைக்குறேன்"
"அவங்களுக்கு கோபம் வர போல அப்படி நீ என்ன பண்ணின?"
"அந்த அமெரிக்க மாமா கூட நான் பேசுறது பாட்டிக்கு பிடிக்கலை"
"அமெரிக்ககாரங்க கூட பழகலாமா? அவங்க ரொம்ப கெட்டவங்க"
"அந்த மாமா ரொம்ப நல்லவரு"
"அமெரிக்ககாரங்க யாருமே நல்லவங்க இல்லை"
"அவரு எனக்கு சாக்லேட்ஸ் எல்லாம் தருவாரு"
மேற்கொண்டு மாலிகாவிடம் எடுத்து கூற விரும்பாத அந்த பெண், மாலிகாவின் மேல் கோபப் பார்வையை வீசினாள். அந்த பார்வைக்கான காரணம் மாலிகாவிற்கு புரியவில்லை.
"சரி சரி, நீயும் பாட்டியும் சாப்பிடுங்க"
"பாட்டி சாப்பிட மாட்டாங்க. அவங்க தூங்குறாங்க"
"பாட்டி எழுந்ததும் சாப்பாடு கொடு"
"அவங்க எழுந்து ரெண்டு நாளாச்சு"
உணவு கொண்டு வந்த பெண் அதிர்ச்சியில் உறைந்தாள்.
தொடரும்...
{kunena_discuss:983}