முயன்றான்.
தனுஷ் காதில் வாங்காமல் அவனை தன் கார் அருகில் சென்று கதவை திறந்து அங்கிருந்து கிப்ட் பேக்கை எடுத்து இவனை அமர செய்தான். தனுஷ் தன் வீட்டு டிரைவருக்கு பைக் பற்றி மெசேஜை தட்டிவிட்டான்.
தனுஷ் காரை ஸ்டார்ட் செய்ய “நீங்க ரெண்டு பேரும் கடலை போடுவீங்க நான் என்ன செய்றதாம்?” குழந்தையைப் போல சஞ்சய் முகத்தை உம்மென்று வைத்துக் கொண்டு கேட்க
“லெப்ட் டு ரைட் எத்தனை ரெட் கலர் கார் போச்சுனு எண்ணி சொல்லணும்” என தனுஷ் சொன்னதும்
“ப்ரோ” என அழுவதைப் போல சஞ்சய் முகத்தை வைத்துக் கொள்ள பின் இருவரும் சிரித்துவிட்டனர். தனுஷிடம் இருந்து தப்ப முடியாது என சஞ்சய்க்கு தெரியும். அவனின் அக்கறைக்கும் பாசத்துக்கும் அவனே நிகர். ஆதலால் இனி கேட்டு பயனில்லை என விட்டுவிட்டான்.
“கிப்ட் எப்படி இருக்கு சொல்லு” என தனுஷ் அவன் கையில் கொடுக்க . . . ஆவலாக பிரித்துப் பார்த்தான்.
தங்க மோதிரம் டிபி என்னும் ஆங்கில எழுத்துகள் பொறிக்கப்பட்டு அதன் நடுவே சிறிய ஆர்டின் அதில் ஒரு வைரக்கல் பதிக்கப்பட்டிருந்தது. மிகவும் அழகாக நளினமான இருந்தது.
“வாவ் ஆசம் ப்ரோ . . ஒரே நாள்ல எப்படி?” சஞ்சய் ஆச்சரியமாய் வினவ
“முன்னமே ஆர்டர் பண்ணேன் கொடுக்க நேரமே இல்லை”
சில நிமிடங்களில் மால்லை அடைந்தனர். இருவரும் காரிலிருந்து இறங்க சஞ்சய் “ஐய்யயோ” அலற
“என்னடா?”
“எப்.எம்.ரேடியோ” என்றான் சஞ்சய்
தனுஷ் காரின் உள்ளே பார்த்து “ஆப் பண்ணியாச்சு” என்றான்
“இத ஆப் பண்ண முடியாதே” என வராத கண்ணீரை துடைப்பது போல செய்ய
“ சஞ்சய்” காட்டமாக தனுஷ் குரல் மாறியது
“அங்கே பார்” என எதிர் திசையில் கைகாட்ட அங்கே பிருந்தாவுடன் அவள் தங்கை சௌமியா இருந்தாள்.
அவளை தான் சஞ்சய் எப்.எம்.ரேடியோ என குறிப்பிட்டான் என்பதை புரிந்து கொண்ட தனுஷ். “எடாகூடமா எதையாவது உளறி கல்யாணத்த நிறுத்திடாதடா” பாவமாய் தனுஷ் கெஞ்சாத குறையாக கேட்டுக் கொண்டான்..
“ப்ரோ நான் அப்படியெல்லாம் செய்வேனா” என ஞானபழமாய் பதில் வந்தது.