தொடர்கதை - கருப்பு வெள்ளை வானவில் - 07 - சுபஸ்ரீ
“சௌமியா . . சௌமி” என சஞ்சய் அழைத்தபடி வேகமாக பின்னே சென்றான். நிற்காமல் தொடர்ந்து நடந்தவளை வேகமாக முன் சென்று வழி மறித்தான்.
“சௌமி” என மூச்சிறைக்க நின்றவனை
புருவம் சுருக்கி “என்ன?” என்றாள்
“ப்ச் . . ஒண்ணுமில்ல உன் காது வேல செய்யுதானு பார்த்தேன் அவ்வளவுதான்” தோளை குலுக்கி சஞ்சய் சொல்ல
“ஹா ஹா ஹா” என சிரித்தவள் “சிரிச்சிட்டேன் போதுமா இன்னும் சிரிக்கணுமா?” என்றாள் முணுமுணுப்பாக அசராமல்
“ பேட் ட்ரை” என கட்டைவிரலை தம்ஸ் டவுன் என காட்ட விட்டுவிடுவேனா என்றது அவன் உடல்மொழி.
“சஞ்சய்” கடுப்பாக “என் ஃப்ரெண்ட்ஸ் வருவாங்க . . நான் போகணும்” என்றாள்.
“என்கிட்ட பர்மிஷன் கேட்க அவசியமில்ல?” குறும்பாக பதிலுரைக்க
“போடா” என்றபடி வேகமாக சென்று மேலே செல்லும் எஸ்கலேட்டர் படிகளில் கால் வைக்க சற்றே தள்ளாட்டம் ஆடியது கால்கள். சஞ்சய் அவளை பிடித்துக் கொண்டான்.
“தேங்க்ஸ் சொல்ல முடியாது” என்றாள்
“கேக்கவே இல்லயே” என்றவன் மேலும் எதையோ சொல்ல முயல அதற்குள் அவள் செல்போன் கிர்ர்ர்ர் கிர்ர்ர் என வைப்பேற்றியது.
போனை உயிர்பித்து “ஹலோ” என்றாள் இனிமையாக . . இத்தனை நேரம் தன்னிடம் சண்டை போட்ட குரலா என பார்க்க வைத்தது அவனை.
“இதோ வந்துட்டே இருக்கேன் . . நீ எங்க இருக்க?” என ஏதேதோ பேசினாள். மேலே மீண்டும் எஸ்கலேட்டரில் இருந்து அவள் சரியாக இறங்குகிறாளா என்பதில் மட்டுமே கவனமாயிருந்தன அவன் கண்கள்.
இருவரும் மேல் தளத்திற்கு வந்ததும் “பிரெண்ட்ஸ்??” என அவள் கைக்குலுக்க தன் கையை நீட்ட . . அவனும் அகலமாய் புன்னகைத்து “யெஸ்” என தன் கையை அவளுடைய கைக்கு கொடுத்தான். இருவருக்கும் இடையே நட்பென்னும் விதை விருட்சமானது.
“அக்கா மாமா தனியா பேசணும்ல அதான் சண்டை போடற மாதிரி வந்தேன். அதை புரிஞ்சி நீயும் நல்லாவே நடிச்சே . சரி நான் கிளம்புறேன் டைம் ஆச்சு. என் பிரெண்ட் வருவாங்க” என அரக்கபரக்க வேறொரு திசையில் சென்றாள்.
அவனுக்கு பை என்ற ஒற்றை சொல்லை கூட சொல்ல சந்தர்ப்பம் கொடுக்காமல் எப்.எம்.ரேடியோ விடாமல் பேசி சென்றுவிட்டது. அவனும் தன் பக்கமாக சிரித்தபடி