பாரதி பதில் சொல்லும் முன், அவசரமாக அவள் கையில் இருந்த ஃபோனை வாங்கிய விவேக்,
“ரொம்ப முக்கியம், அண்ணி! எப்படி இப்படி எல்லாம்? பை, குட் நைட்... நான் போனை ஸ்விட்ச் ஆஃப் செய்ய போறேன்... பை...” என்றவன், சொன்னதுப் போலவே ஃபோனை ஸ்விட்ச் ஆஃப் செய்யவும்,
“நான் போய் ஃபாஸ்ட்டா வாங்கிட்டு வந்துடுறேனே? நாளைக்கு ரொம்ப டீஸ் செய்வாங்க...” என்றாள் பாரதி.
“இல்லைன்னா மட்டும் நாளைக்கு டீஸ் செய்ய மாட்டாங்களா?”
“இல்லை...” என அவள் இழுக்கவும்,
“போறதா இருந்த போகலாம், எனக்கு ஒரு பிரச்னையும் இல்லை... ஆனால் அஞ்சு நிமிஷம் முன்பு அழகா வாரிய பின்னலோடு வந்த நீ, இப்போ இப்படி முடியை விரிச்சு போட்டுட்டு வெளியே போனால் டீஸ் செய்ய மாட்டாங்கன்னா போயிட்டு வா....” குறும்புடன் விவேக் கண்ணடித்து சொல்லவும் பாரதியின் முகம் வெட்கத்தில் இன்னமும் சிவந்தது.
அவளையே பார்த்தபடி இருந்தவன், அதற்கு மேல் விலகி இருக்க இயலாமல்,
“ஓ ரதி, யூ ஆர் சோ ப்யூட்டிஃபுல்...” என்றப்படி அவளை அணைக்க அருகில் வந்தான்.
அவசரமாக கொஞ்சம் பின்னே நகர்ந்த பாரதி,
“விவேக் ப்ளீஸ், நான் உங்க கூட கொஞ்சம் பேசனும்...” என்றாள்.
“ஏன்டா, கொஞ்சம் நேரம் கழிச்சு பேசினால் போதாதா? என்னுடைய பொறுமையை நீயும் சோதிக்கணுமா?”