அட்மினிஸ்ட்ரேஷன் துறையில் பணிப் புரியும் பெண்ணிடம் அப்பாயின்ட்மென்ட் இல்லாமல் டாக்டர் பிரசாத்தை சந்திக்க உதவக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.
சக்தி பக்கத்தில் இருந்த சுவரோரம் நின்றபடி கண்ணில் பட்ட மருத்துவமனையின் பகுதிகளை எடைப் போட்டுக் கொண்டிருந்தாள். மருத்துவமனை படுத்துப் புரளலாம் போல தூய்மையாக இருந்தது. உள்ளே வரும் போது பில் போடும் பகுதியில் இருந்த பெண் ஒருத்தி “ஆயிரம் ரூபா மட்டும் வாங்கிட்டு என் புருஷனுக்கு ஆபரேஷன் செஞ்சு குணமாக்கின டாக்டர் மகராசனா இருக்கனும்,” என்று வாழ்த்திக் கொண்டிருந்தது சத்யா சொன்னதை உண்மை என்று சொன்னது.
இந்தக் காலத்தில் கமர்ஷியலைஸ் ஆகாத மருத்துவமனை ஒன்று இருக்கிறதா? சக்திக்கு சந்தேகமாக இருந்தது. பார்வையை சுழற்றினாள்.
இணைக்கப்பட்ட கியர்களைப் போல எல்லாமே சீராக நடந்துக் கொண்டிருந்தது.
வெட்டியாக நின்றுக் கொண்டு இருக்காமல் அனைவருமே வேலை செய்துக் கொண்டிருந்தார்கள். டாக்டரை பார்க்க வந்த அவுட் பேஷண்டுகள் கூட வரிசையாக போடப்பட்டிருந்த சேர்களில் அமர்ந்திருந்தார்கள். அதே இடத்தில் உதவிக்கு இருந்த மூன்று பெண்கள், புதிதாக வருபவர்களுக்கு உதவிக் கொண்டிருந்தார்கள். செல்ஃபோனில் யாரேனும் பேசினால் அங்கே இருந்த போஸ்டரை காண்பித்து வெளியில் பேச சொன்னார்கள்.
எல்லாம் சரியாக தான் இருக்கிறது! ஒருவேளை போலீஸாக இருந்ததால் எல்லாமே அவளுக்கு தப்பாக தோன்றுகிறதோ?
“சக்தி, உங்க சிக்ஸ் ஃபீட் ஆளைப் பத்தி கனவு காண உங்களுக்கு நல்ல நேரம் கிடைச்சது. வாங்க, டாக்டரை பார்த்து பேசிட்டு வரலாம்.” சத்யா முன்னே நடக்க தொடங்கி இருந்த பர்வீனை காண்பித்து சக்தியிடம் சொன்னாள்.
இரண்டுப் பேரும் பர்வீனை தொடர்ந்து நடந்தார்கள்.
பாதி வழியில் திரும்பிப் பார்த்த பர்வீன், “டாக்டர் வரார் சீக்கிரம் வாங்க,” என்று செய்தி