“இல்ல சாதிக்கணும்ன்ற ஒரு ஆசை உங்க பேச்சுலயும் உங்க கண்ணுலயும் தெரியுது… உங்க வெற்றி பயணத்திற்கு என்னோட வாழ்த்துக்கள்..”
அவன் தன் மனதார விக்கியை வாழ்த்திட, அதிசயமாய் பார்த்திட்டான் விக்கி கௌஷிக்கை…
விக்கியின் பார்வையினை உணர்ந்தவன், “ஓகே… மிஸ்டர் விக்கி… அப்புறம் பார்க்கலாம்…” என நகர நினைத்தவனிடத்தில், ஒரு நிமிடம் என்றான் விக்கி…
“என் ஃப்ரெண்டை உங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்த விரும்புறேன் சார்… அவன் இங்க தான்…” என தன் நண்பனை தேடி அலைந்தது விக்கியின் கண்கள்..
“சார்.. ஒரு நிமிஷம் சார்… இங்கயே இருங்க… நான் இப்போ வந்திடுறேன்…” என சொல்லிவிட்டு தன் நண்பனை தேடி விக்கி சென்றதும், மீண்டும் தனிமையை நாடினான் கௌஷிக்…
சட்டென ஏதோ எண்ணம் வந்து, போனை எடுத்தவன், தாயின் உருவத்தை போனில் பார்த்திட்டு, இதழ் திறக்க முனைய,
“கௌஷிக்…” என்ற குரலில் திரும்பினான் அவன்…
திரும்பியவனது விழிகள் அப்படியே ஒருகணம் விரிந்து மலர்ந்திட,
“கௌஷிக்.. இவங்க “ என அறிமுகப்படுத்த விழைந்த சுரேஷினை அந்நேரம் யாரோ அழைத்திட,
“நீங்க பேசிட்டிருங்க… இப்போ வந்திடுறேன்…” என நகர,
கௌஷிக்கின் விழிகள் எதிரே இருந்தவளின் விழிகளில் தொலைந்திட, அவளது விழிகளும் அவனது பார்வையினை தன் வசமாக்கிக்கொண்டு அவன் விழிகளில் தன்னிடம் தேடி அலைந்தன அவளது கருவிழிகளும்..
பார்வைகள் பேசிக்கொள்ள, இருவரும் மௌனமாக வேளை, வானத்தில் ஒளிர்ந்த வானவேடிக்கையும், அது எழுப்பிய சத்தமும், அவர்களை நனவுலக்கு கொண்டு வர,
இருவருமே மெல்ல புன்னகைத்துக்கொண்டர் ஒருவருக்கு ஒருவர் தெரியாமல்…
“ஹேப்பி நியூ இயர்…” என்ற கூச்சல்கள் சுற்றிலும் ஒலித்திட,
கௌஷிக்கின் அதரங்களும், அவளது இதழ்களும் ஒருங்கே சொல்லிக்கொண்டது,
“ஹேப்பி நியூ இயர்…” என ஒருவரின் ஒருவர் விழிகளில் கலந்து தொலைந்தவாறு…
ஹாய் ஃப்ரெண்ட்ஸ்…
எப்படி இருக்கு இந்த அத்தியாயம்?...
படித்துவிட்டு உங்களின் கருத்துக்களை கூறுங்கள்…
சில்சீக்கும், தோழர் தோழிகள் அனைவருக்கும் என் இனிய புத்தாண்டு நல்வாழ்த்துக்கள்…
“முகம் பார்த்திட காத்திருக்கும் மலராய்… தன்னவனின் வருகையை எதிர்நோக்கி…”
{kunena_discuss:1162}