இல்லை சூப்பர் குட் எலக்ட்ரானிக்ஸ் கார்பொரேஷனுக்கு அது சொந்தம் ஆக வேண்டும்!
அந்த இரண்டில் ஒன்று நடக்கவில்லை என்றால் வினாயக் வேறு எதையும் யோசிக்க வாய்ப்பே இல்லை.
பெருமூச்சுடன் வேகமாக ஓடி மறைந்த சாலையோர மரங்களை வேடிக்கை பார்க்க தொடங்கினாள்.
🌼🌸❀✿🌷
“இது தான் வீடு. சின்னது தான். உனக்கு வசதியா இருக்குமான்னு தெரியலை,” ப்ரியம்வதா அவுட் ஹவுஸை வினாயக்கிற்காக திறந்துக் காண்பித்தாள்.
“நல்ல கேள்வி கேட்ட ப்ரியம்வதா. இப்படி ஒரு அமைதியான, தனியான இடம் கிடைச்சிருந்தா, போன அஞ்சாறு வருஷத்துல செஞ்சதை மூணு நாலு வருஷத்துல செஞ்சு முடிச்சிருப்பேன்!” வினாயக் ஜன்னலை திறந்தான். சில்லென்ற காற்று வீசியது.
“நீ சொன்னது உண்மை ப்ரியம்வதா! இந்த ஊரு கிளைமேட் அருமையா இருக்கு. இது தான் உங்க சொந்த ஊரா?”
“இல்லை வினாயக். அப்பாக்கு ஆஸ்த்துமா இருந்துது. சென்னை ஒத்துக்கலை. அதனால அம்மா, அப்பா இந்த எஸ்டேட் வாங்கி இங்கே வந்தாங்க. நானும் எங்க அண்ணாவும் அப்பப்போ வருவோம்.” ஜன்னல் வழி வந்த குளிர் காற்றினால் நடுங்கிக் கொண்டே பேசினாள் ப்ரியம்வதா.
“நான் இன்னைக்கு தான் இந்த ஊருக்கு வந்திருக்கேன். எனக்கு குளிரலை. உனக்கு இப்படி குளிருது! நீ ரொம்ப மென்மையானவள் ப்ரியம்வதா!” வினாயக் பேச்சில் ரசனையும் இருந்தது.
முதல் முறையாக வினாயக் அப்படி பேசவும் ப்ரியம்வதாவின் முகம் அவளையும் மீறி