"ப்ளீஸ், இந்த விஷயத்திலயாவது எனக்கு பிடிக்கலைன்னு சொன்னால் விட்ருங்க!"
விக்கிராந்த் உடனடியாக பதில் சொல்லாது ப்ரியாவை அமைதியாக ஒரு பார்வை பார்த்தான். பின், "உன்... சாரி... உங்க இஷ்டம் இல்லாம எதுவுமே நடக்காது ப்ரியா. ஆட்டோல போறது தான் உங்க விருப்பம்னா, நான் தடுக்கலை. உங்க இஷ்டம்," என்றான் மென்மையானக் குரலில்.
ப்ரியாவிற்கு அவன் மீண்டும் மரியாதை பன்மையில் பேசியது என்னவோ போல இருந்தது.
“நான் நீங்க பேசுற விதத்தைப் பத்தி சொல்லலை...” என்று சொல்லத் தொடங்கியவள், மீண்டும் விக்கிராந்தின் விழிகளில் முன்பு பார்த்த அதே ஜொலிப்பு தெரியவும், பேச்சை பாதியில் விட்டு விட்டு, சாலையில் வந்த ஒரு ஆட்டோவை நிறுத்தி ஏறிக் கொண்டாள். விக்கிராந்த் அவளை தடுத்து நிறுத்த எந்த முயற்சியும் செய்யாது அமைதியாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
ஆட்டோவில் ஏறியதும் அவள் அவன் பக்கம் பார்க்கவும், "பார்த்து போ ப்ரியா! நான் வீட்டுக்கு போயிட்டு மெசேஜ் அனுப்புறேன்," என்றான்.
ப்ரியா பதில் எதுவும் சொல்லவில்லை! ஆட்டோ கிளம்பிய போதும் விக்கிராந்திடம் போய் வருகிறேன் என்றும் சொல்லாமல் முகத்தை திருப்பிக் கொண்டாள்.
அவளின் செய்கையை பார்த்து விக்கிராந்திற்கு கோபம் வரவில்லை, சிரிப்பு தான் வந்தது!
எப்போதும் சின்ன சின்ன விஷயத்திற்கும் உணர்ச்சிகளை அடக்குபவள், இன்று கோபத்தை வெளியில் காட்டுவதே அவனுக்கு வெற்றி தானே! அது மட்டுமா, அவனுக்கு தான் இப்போது ப்ரியா மனதில் அவனுக்கு இருக்கும் இடம் பற்றியும் தெள்ளத் தெளிவாக தெரியுமே!!!
வேகமாக நடந்துச் சென்று பைக்கை கிளப்பியவன், தொலைவில சென்றுக் கொண்டிருந்த ஆட்டோவை, சிறிது இடைவெளி விட்டு தொடர்ந்தான்.