"நீ அதை நம்புறியா? "
"நம்புறதா? ச்சை. மித்ரா யாரு, எப்பேர்பட்ட நெருப்புன்னு எனக்குத் தெரியாதா? அந்த போட்டோ எல்லாமே ராகேஷோட கிராஃபிக்ஸ் வித்தைங்க"
"அப்போ அதை ஸ்டாப் பண்ண முடியாதா? "
"லீகலா அந்த ஃபேஸ் புக் கம்பனிக்கு எழுதி ஸ்டாப் பண்ண ட்ரை பண்ணலாம். அதுக்கு டைம் பிடிக்கும். ஆனா நீ கவலைப்படாதே.. ஜஸ்ட் அஞ்சே நிமிஷத்துல அவன் சைட்டையே ஹேக் பண்ணி இனி யாருமே பார்க்க முடியாம பண்ண என்னால முடியும். என்னதான் கோபம்னாலும் இப்படியா ஒருத்தங்க வாழ்க்கையோட விளையாடறது? யூ டோண்ட் வொர்ரி. ஜஸ்ட் ஃபைவ் மினிட்ஸ் டைம் குடு. இந்த தயிர்சாதத்தால அந்த சப்பாத்தியோட டிஜிட்டல் சதியை அழிக்க முடியுமான்னு நானும் பார்க்கிறேன்"
மித்ரா கடிகாரத்தையே பார்த்து நின்றாள். சரியாக நான்கே நிமிடங்களில் மறுபடி கார்த்திக்கின் போன்.
"மொத்தமா அழிச்சுட்டேன் மித்ரா.. இப்போ தாராளமா நீயே போய்ப்பாரு.. எதுவும் இருக்காது.."
"கார்த்தி"
"என்ன மித்ரா?"
ஒரு வினாடி மவுனமாக யோசித்தவள், அப்பா மீதுள்ள அபரிமித நம்பிக்கையோடு துணிந்து கிசுகிசுப்பாய்ச் சொன்னாள்.
" ஐ லவ் யூடா"
This is entry #132 of the current on-going short story contest! please visit contest page to know more about the contest
போட்டி பிரிவு - கரு சார்ந்த கதை - காதல்
எழுத்தாளர் - சித்திக்
{kunena_discuss:1083}