அந்த நாய் குட்டிகளை தடவியப் படி ப்ரியா செல்லம் கொஞ்சி பேசுவதை கேட்டுக் கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்று விக்கிராந்திற்கு தோன்றியது...
உனக்கு பைத்தியம் தான்டா பிடித்திருக்கிறது! அவன் தனக்கு தானே மனதினுள் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே, ப்ரியா அவளின் அந்த ‘குட்டீஸ்” நால்வரையும் விட்டு விட்டு எழுந்து வந்தாள்.
விக்கிராந்தும், ப்ரியாவும் சேர்ந்தே நடந்தார்கள்... லிஃப்ட் இருந்த இடத்தை அடைந்ததும், ப்ரியாவிற்காக லிஃப்ட்டின் க்ரில் கதவை திறந்து வழி விட்டான் விக்கிராந்த்...
ப்ரியாவின் முகத்தில் தயக்கம் தோன்றியது...
“நான் எப்போவும் ஸ்டெப்ஸ் தான் யூஸ் செய்றது... நீங்க லிஃப்ட்ல போங்க, நான் வரேன்...” தயக்கத்துடன் என்றாலும் விக்கிராந்த் தவறாக நினைத்து விடக் கூடாதே என்ற பதற்றமும் கலக்க சொன்னாள் ப்ரியா.
அவளை கேள்வியாக பார்த்தாலும், விக்கிராந்த் அவளை கட்டாயப் படுத்த விரும்பவில்லை.
“சரி வாங்க, இரண்டுப் பேருமா படிக்கட்டையே யூஸ் செய்வோம்...”
விக்கிராந்த் அதை சொன்னதுமே ப்ரியாவின் முகத்தில் மீண்டும் திகைப்பு தோன்றியது...
விக்கிராந்திற்கு அவள் முகத்தில் வந்து, வந்து போகும் பலவிதமான உணர்வுகள் புரியாத புதிராக இருந்தது... ஆனால் மிகவும் ரசிக்க கூடியதாகவும் இருந்தது!!!
இருவரும் பொறுமையாக நான்காவது மாடியில் இருக்கும் அவனின் ஃப்ளாட்டிற்கு செல்லும் படிகளில் ஏறத் தொடங்கினார்கள். விக்கிராந்த் முன்னே செல்ல, ப்ரியா ஒரு படி இடைவெளி விட்டு அவனை தொடர்ந்தாள்!
“பாவம், நீங்களே இவ்வளவு லேட்டா டையர்டா வந்திருப்பீங்க, உங்களை வேற இப்படி படி