தலையை மேலும் கீழும் ஆட்டி சரி என்ற மஞ்சு, பக்கத்தில் வைத்திருந்த பேகை எடுத்து தோளில் மாட்டிக் கொண்டாள்.
“டைம் ஆச்சு மனோஜ்...” என்றவள், கண் இமைக்கும் நேரத்தில் அழுத்தமாக கணவனின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள்.
ஒரே ஒரு வினாடி தான்!
மனோஜ் அதை புரிந்துக் கொள்வதற்கு முன்பே சில அடிகள் எடுத்து வைத்திருந்தாள்.
அவள் கிளம்ப காத்திருந்ததுப் போல நிர்மல் எங்கிருந்தோ ஓடி வந்தான்.
“பை மஞ்சு, ஹேவ் அ சேப் ஜர்னி...!”
நண்பனுக்கு பதிலாக ஸ்மைலை கொடுத்து தலையை ஆட்டிய மஞ்சுவின் கண்கள் தானாக மீண்டும் கணவனிடம் வந்து நின்றது!!!!
“பை...”
“பை... மஞ்சு...!”
மஞ்சு தன் பெட்டிகளை செக் இன் செய்து செக்யூரிட்டிக்கு செல்லும் க்யூவில் நிற்பதை பார்த்துக் கொண்டு அங்கேயே நின்றான் மனோஜ்...
மஞ்சுவும் அவ்வப்போது அவன் இருக்கும் திசையில் பார்த்து கையை அசைத்துக் கொண்டிருந்தாள்...
அப்படியே அவள் சில நேரங்களில் விழியோரம் விரல்களை கொண்டு செல்வதை பார்த்த மனோஜிற்கு இதயம் பதை பதைத்தது...!
அவனுக்குமே விழியோரம் ஈரம் எட்டிப் பார்க்க தான் செய்திருந்தது!!!
மனோஜின் பக்கத்தில் நின்றிருந்த நிர்மலுக்கு இதெல்லாம் கண்ணில் படாமல் இல்லை!!!!
சென்னைக்கான ட்ரிப்... அதுவும் சில மாதங்களில் மஞ்சு திரும்பி வந்து விடுவாள்...!!!! இதற்கு எதற்கு இரண்டுப் பேரும் இவ்வளவு ஓவர் ரியாக்ஷன் கொடுக்கிறார்கள் என்று அவனுக்குப் புரியவில்லை!
மஞ்சு தான் அப்படி என்றுப் பார்த்தால்... மனோஜும்????
ஓரக்கண்ணால் மனோஜை கவனித்தான் நிர்மல்...
மனோஜ் எங்கோ புள்ளியாக தெரிந்த மனைவிக்கு இப்போதும் கை அசைத்து விடைப் பெற்றுக் கொண்டிருந்தான்!
உதட்டோரம் தோற்றிய புன்னகையை நிர்மலால் மறைக்க முடியவில்லை!
நிர்மல் சிரிப்பது மனோஜிற்கும் புரிய தான் செய்தது! மெல்லிய சந்கோஜத்தைக் கொடுத்தாலும், அதை விட மஞ்சுவிற்கு சரியான முறையில் விடைக் கொடுப்பது தான் முக்கியம் என்று