“அச்சோ ரெமோ வந்தாச்சு. நான் போனை வைக்கிறேன்.”
“அடி பிச்சு பிச்சு. மரியாதையா இன்னும் கொஞ்ச நேரம் பேசு. இந்தக் காரியம் ஆனா உடனே கழட்டி விடற வேலை எல்லாம் வச்சுக்காத சொல்லிட்டேன். அது சரி, நான் எத்தனை பெரிய தியாகம் பண்றேன். ஒரு அலோவன்சும் கிடையாதா.”
“என்னது தியாகமா, என்னை வேலைக்குப் போக சொல்றதுல உங்கத் தியாகம் எங்க இருந்து வர்றது?”
“அடிப்பாவி, நீ ஜனவரில இங்க வர்ற வரைக்கும், நான் தனிமைல வாடனுமே. அதைப் பத்திக் கொஞ்சமானும் யோசிச்சியா. எங்க அந்த நினைப்பெல்லாம் உனக்கு கிடையவே கிடையாது.”
“உங்களுக்கு என்ன தனிமை. அதுதான் பீரோட கடலை போட அத்தனைப் பேர் இருக்காளே.”
“அதெல்லாம் சும்மா, லுலூலாய்க்கு சொன்னேன். சரி நீ பேச்சை மாத்தாதே. இங்க வந்து டபுள் ஷிப்ட் வேலை இருக்கு சொல்லிட்டேன்.”
“டபுள் ஷிப்ட் வேலையா. அது கரெக்ட்தான். ஆத்து வேலை, ஆபீஸ் வேலை. டபுள் ஷிப்ட். எப்படி கண்டுபிடிச்சுட்டேனா.”
“பிரமாதம் போ. கலக்கற. உனக்கு நான் அரிச்சுவடிலேர்ந்து ஆரம்ப்பிக்கணும் போல இருக்கு. சரி இதைத் தவிர வேற எந்த வேலை எல்லாம் டபுள் ஷிப்ட் பண்ணலாம்ன்னு அப்படியே மாமனை நினைச்சுண்டே யோசி. நான் சண்டே திரும்ப கால் பண்றேன். bye”
“நீங்க ஏதோ விவகாரமா பேசறேள்ன்னு தெரியறது. ஆனா என்னனுதான் தெரியலை. சண்டே பேசலாம். bye”
“அப்பா, அம்மா நான் கௌஷிக்கிட்ட பேசிட்டேன். அவர் என்ன இந்தப் ப்ராஜெக்ட்லேயே கண்டின்யு பண்ண சொல்லி சொல்லிட்டார்.”
“அப்படியா ரொம்ப சந்தோஷம்மா. உன் திறமை, வேலையை மதிக்கறவர் கிடைச்சிருக்கார். ரியல்லி you are லக்கி கௌரி. நான் இதை சம்மந்தி கிட்ட போன் பண்ணி சொல்லிடறேன்.”
“நேக்கு அந்தப் புள்ளையாண்டானை நினைச்சா ரொம்பக் கவலையா இருக்குன்னா. இப்போவே இவ சொல்றதுக்கெல்லாம் தலையாட்டறாரே. கல்யாணத்துக்கு அப்பறம் அவர் நிலை என்னவாகுமோ?”, மாமி கலாய்க்க, கௌரி சிணுங்க அந்த இடமே கலகலப்பாக இருந்தது.
தொடரும்
{kunena_discuss:780}