மீண்டும் தூக்கம் கலையும் போதே சில் என பனிக்குள் படுத்திருப்பது போன்ற உணர்வு அவளை தாக்க….அதை தடுக்கும் விதமாக ஒரு கதகத உணர்வும் அவளை பின்னி இருப்பதை அனுபவித்தாள் இசை.
கதகதப்புக்கு காரணம் சொல்லித்தான் புரியவேண்டும் என்று இல்லை அது அவளவனின் அன்பதிகாரம். எனக்கே எனக்கு என்பதை போல் இவளை தன்னோடு சேர்த்து அணைத்திருப்பான் அவன். கன்னம் உரசும் அவன் மார் முடிகள் சாட்சி.
ஆனால் ஏன் இப்படி குளிருது? கணவனுக்குள் புதைய முயன்றவள்….இதுல இவன் எப்பவும் போல ஷர்ட் போடாம தூங்குறான் என புரிய அவசர அவசரமாக எழுந்தாள்.
எங்க எழ முயன்றாள்…. அவன் அவளை அசைய முடியாதவாறு இறுக்கினான்.
“ஏய் குட்டிப் பொண்ணு இப்பவே என்ன?...அப்டிலாம் என் நிலாதுண்ட விட முடியாது” என்றபடி.
“ஆமா இப்ப மட்டும் விட முடியாது……நாள் முழுக்க என்ன கண்ணால பார்க்க கூட பிடிக்கலை என்ன…? போங்க நான் உங்க மேல ரொம்ப கோபமா இருக்கேன்….” அவன் மார்பு மீது முகம் புதைத்திருந்தவள் இப்பொழுது அவன் மார்பில் தன் முதுகு பதிய திரும்பிப் படுத்தாள்…..இன்னும் அவன் கை சிறைக்குள்தான் அவள்.
இப்பொழுதுதான் அவள் கண்ணில் படுகிறது அது…..அவர்கள் படுத்திருப்பது நிச்சயம் அவர்கள் அறை கிடையாது…ஏன் அவர்கள் வீடு கூட கிடையாது…..என்ன மந்திரவாதிடா நீ? என்கிறது மனம்….எங்க கொண்டு வந்திருக்கான்…..? ஹப்பா என்ன குளிர்….!! ஆனாலும் அவனுக்குள் புதைந்திருப்பதென்றால் எங்கிருந்தால் என்ன?
இப்பொழுது அவள் கழுத்து வளைவில் அவன் நாடி பட, அன்பு அடுத்த கட்டத்தைப் பார்த்து நகர்வது புரிய
“நிக்கி….” செல்லமாக சிணுங்கினாள்… “சீக்கிரம் விடிஞ்சிரும்….”
“”ஏன் விடிஞ்சா நீ என் குட்டிப் பொண்ணு இல்லையா மிஸஸ். நல்லிசை மதுரன்?” அவள் பக்கவாட்டு நெற்றியில் இதழ் இறக்கினான்.
சட்டென அவன் முகம் நோக்கி ஆச்சர்யமும் கேள்வியுமாய் திரும்பினாள் அவள்…. கற்பனையில் கூட மதுரன் என்ற பெயரை பயன் படுத்தி பழகாதே அது எப்பவாவது வாயில் வந்துவிடும் என சொல்லியவன் இப்படி சொல்வதென்றால்….
“ஆமா ஒரு ட்ரக் ஸ்மக்ளரை இவன் தான் அப்ரூவராகி அந்த கேபா வை காமிச்சு கொடுத்துட்டான்னு அந்த கேபா வோட க்ரூப் மாத்தி புரிஞ்சுகிட்டு அவனை துரத்துதாம்…..சோ இனிமே நாம ஃப்ரீ பேர்ட்…..”
அடுத்து அவன் அவள் இதழை நோக்கி குனிய…. அவனை தள்ளிக் கொண்டு எழுந்தாள். “நிஜமாவா?...” ஒரு கணம் படு உற்சாகமாக அதீத நிம்மதியாக இருந்தது அவளுக்கு. ஆனால் அடுத்த கணமே
“ஆனா அந்த SA3 க்ரூப் ஒன்னு இருக்கே,,,,” அவள் சந்தோஷ பலூனில் காத்துப் போய்விட்டது.
“இல்லடா அந்த ப்ரச்சனையும் நேத்தோட முடிஞ்சுட்டு…அதுக்குதான் அவ்ளவு நேரம் நானும் சர்வனும் உள்ள இருந்தோம்…….நாங்க எங்க ரிப்போர்ட்டை டெவலப்ட் நேஷன்ஃஸுக்கு கொடுத்தோம்….அதுலதான் நேத்து டிஷ்கஷன்…..என்னதான் நாம ஓடி ஒடி தடுக்க முடிஞ்சாலும் இப்படி இந்த SA3 பண்ற ஒவ்வொரு ட்ராமவையும் தடுக்க முடியாது…அந்த கேங்கோட அத்தனை பேரையும் அரெஸ்ட் செய்யவும் முடியாது….ஆனா இப்படி எந்த ரெண்டு நாடும் அக்ரிமென்ட் போடப் போற டைம் அந்த நாடுகளுக்கான உறவு பாதிக்கப் படுற மாதிரி நிகழ்ச்சிகள் எதாவது நடந்தா அதுக்காக அந்த அக்ரிமென்ட் போடுற விஷயத்தில் பின் வாங்காம…அந்த அக்ரிமென்டை வேற நாட்டோட போடாம…முதல்ல பேசி முடிச்ச படியே அக்ரிமென்ட் போட்டா அந்த SA3 யோட சதி பிசிபிசுத்து போயிடும்….இதே மாதிரி தொடர்ந்து செய்றப்ப அந்த SA3 ஒன்னு ரெண்டு தடவை ட்ரைப் பண்ணிப் பார்த்துட்டு தன் வேலைய நிறுத்திப்பாங்கன்னு சொல்லிருக்கோம்….அதை டெவலப்ட் நேஷன்ஸ் ஏத்துகிட்டாங்க…..சோ எனக்கும் சர்வனுக்கும் இந்த ஜாப் ரோலையே மாத்திட்டாங்க…. சர்வன் ஜாபை ரிசைன் செய்துட்டு பிஃஸினஃஸை மட்டும் ஃபோக்கஃஸ் செய்றான்…..நான் கேட்கிற போஸ்டிங் எனக்கு தருவாங்க….எனக்கு மியூசிக்ல கான்ஸன்ட்ரேட் பண்ண ஆசை….ஆனாலும் நீ என்ன சொல்றங்கிறதை பார்த்துட்டு முடிவு சொல்லனும்னு நினச்சிருக்கேன்….”
அவன் அவள் கண்களைப் பார்த்து சொல்லிக் கொண்டு போக அவனுக்குள் மீண்டுமாக வந்து விழுந்திருந்தாள் அவள்.
ஆனாலும் “பூவ வச்சு எதோ கண்டு பிடிப்போம்னுலாம் சொல்லிட்டு….இப்ப இதென்ன…? பூ இல்ல….” சிணுங்கலாய் அவள்.
“பூதான…?” எழுந்து அறையின் ஓரத்திலிருந்த ஃப்ரிட்ஜை சுட்டிக் காண்பித்து அதுல இருக்குது…பட் முதல்ல சாப்பிடனும்…..அதுக்கும் முன்னால நான் உன்ட்ட ஒன்னு காண்பிக்கனும்…..”