"ஹகீம்" மெதுவாய் கேட்டது ஒரு குரல். ஹகீமின் பயம் தணிந்தது. பரிச்சயமான குரல் தான்.
"ஏன் இவ்வளவு நேரம்?" என்றபடி ஹகீமின் முன்னால் வந்து நின்றது அந்த உருவம்.
ஹகீம் பதில் பேசவில்லை. என்ன பதில் கூறுவது என்றும் தெரியவில்லை.
"வா போகலாம்"
ஹகீம் அவனை பின்தொடர்ந்தான்.
"நீ வரும்போது யாராச்சும் பின்தொடர்ந்தாங்களா?"
"இல்லை"
இருவரும் அரைமணி நேர நடை பயணமாக சென்று குறுகிய சந்தில் நுழைந்து திரும்பி இன்னுமோர் குறுகிய நீண்ட சந்தில் நுழைந்து பாழடைந்த வீட்டை அடைந்தனர். துப்பாக்கியை ஏந்தியபடி தீவிரவாதிகள் நின்றுகொண்டும் அமர்ந்துகொண்டும் இருந்தனர்.
ஓர் உருவம் ஹகீமை நோக்கி வந்தது. "என்ன தயாரா?"
"எதற்கு?"
ஹகீமை ஓங்கி அறைந்தான். போராளிகள் தலைவனின் வார்த்தையை கேட்டு தலையை மட்டுமே ஆட்டவேண்டும். ஹகீம் தலையாட்டினான்.
"பொருளை எடுத்துட்டு வா" வேறு ஒருவனை நோக்கி கட்டளையிட்டான். பொருள் கொண்டு வரப்பட்டது.
வெடிபொருட்கள் ஹகீமின் உடலில் மாட்டப்பட்டன. அதைச் சற்றும் அவன் எதிர்பார்க்கவில்லை.
தொடரும்...
{kunena_discuss:983}