fShare

Tweet

Whatsapp

தொடர்கதை - உன்னில்  தொலைந்தவன் நானடி – 24 - பிரேமா சுப்பையா

வாசலில் தன்னை வரவேற்க தன்னவள் காத்திருப்பாள் என்று கதிர்  எண்ணி  இருக்க, அவன் எண்ணம் பொய்த்திருந்தது.

வாக்கரின் உதவியோடு நடந்தவனின் கண்கள் முழுக்க அவளை தேட

“அந்த மகாராணி மேல இருக்காங்க பா, கீழ  வந்தா அவங்க கௌரவம் என்னாகுறது?” என்று பாட்டி சொல்வதை கேட்டு முகம் சுளித்த கதிர்

“ஹனி அவளே உடம்பு சரியில்லாம இருக்கா  நீ பாட்டுக்கு எதையாவது பேசி அவளை ஹர்ட் பண்ணாத ப்ளீஸ்” என்று இவன் சொல்லவும் பாட்டியின் மனம் மகிழ்ந்தாலும்

“இதென்னடா ஆள் ஆளுக்கு அவளுக்கு ஜால்றா அடிக்கிறீங்க? அப்படி என்ன மாயம் மந்திரம் வெச்சிருக்கான்னு தெரியல மகாராணி, வாய்விட்டு ஒரு வார்த்தை யார்கிட்டயும் பேசுறது இல்லை, அந்த ரூமை விட்டு வெளியே வரது இல்லை, ஆனா இங்க இருக்க ஆளுங்க வேளா வேளைக்கு போய் என்னமோ பொறந்த குழந்தையாட்டும் சீராட்டிட்டு வராங்க?” என்று கேட்க

கதிர் எதையும் காதில் போட்டு கொள்ளாமல் நேராக அவள் இருந்த அறைநோக்கி நடந்தான்.

“வெட்கங்கெட்ட பையன் கொஞ்சமாச்சும் சொரணை இருக்கா பாரு” என்று பாட்டி திட்ட

நின்று திரும்பியவன் “ஹனி நீ தான சொல்லுவ, நான் உன் புருஷன் மாதிரின்னு. என் தாத்தா எப்படியோ அப்படி தான நானும் இருப்பேன் ” என்று கண்ணடித்துவிட்டு செல்ல

ஹாய் பிரெண்ட், அத்தியாயத்தை படித்து விட்டு, உங்கள் கருத்தை பகிர மறக்காதீர்கள். உங்கள் ஒவ்வொரு கமன்ட்டும் எழுத்தாளருக்கு மிக பெரிய டானிக். உங்கள் கமண்ட்டை பகிர இதை க்ளிக் செய்யுங்கள் 

“டேய் என் மகராசனை ஏன்டா நீ இழுக்கிற? அந்த மனுஷனோட கால் தூசுக்கு பெற மாடீங்க நீயும் உன் அப்பனும்” அன்று பாட்டி சொல்ல

“அது எங்க தப்பில்லை ஹனி, உன் மேக் சரியில்லை” என்று அலட்டல் இன்றி சொன்னான் கதிர்.

“சொல்லுவடா, சொல்லுவ என் மாமியார் மாதிரி நான் இல்லாம, உங்களை எல்லாம் தறிகெட்டு ஓட விட்டேன் இல்ல இதுவும் சொல்லுவே இதுக்கு மேலயும் சொல்லுவ" முகத்தை உர்ரென்று வைத்து கொண்டாள் பாட்டி.

பாட்டியின் அருகே வந்தவன் "என்ன ஹனி உண்மையை சொன்னா இப்படி கோச்சிக்கிற? சரி விடு உன் மாமியாரை விட  நீ தான் பெஸ்ட் ஓகே” என்று கண் சிமிட்டி சிரிக்க

“சீ போடா உன் பாராட்டு பத்திரத்துக்காக யாரும் இங்க காத்திருக்கல”,  என்றவள் மனமெல்லாம் மகிழ்ந்தது.

இருந்தும் அதை காட்டிக்கொள்ளாமல் “போடா  போய் அவளுக்கு கூஜா தூக்கு போ” என்று சொல்லிவிட்டு சென்றவள், “ஏன் வள்ளி இன்னிக்கு நாட்டு கோழி  சூப் செய்ய சொன்னேனே  காய்ச்சல்ல படுத்த ஒடம்பு கொஞ்சம் தேரட்டும்” என்று கேட்க  வள்ளியோ ஆச்சர்யமாய் பார்க்க, பாட்டியோ “அந்த பிடாரிக்காக சொல்லல, என் பேரன் வந்துட்டான் அவன் உடம்பு தேரட்டும்னு சொன்னேன்” என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே சென்றவளை யோசனையோடு பார்த்தாள் வள்ளி.

இளம்பிறையின் அறைக்கு சென்றவன் மெல்ல கதவை தட்டி விட்டு செல்ல, படுத்திருந்தவள் இவன் வருகையை உணர்ந்து கண்களை மூடினாள்.

“நிலா ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு தூங்க வேண்டாம், எனக்கு நல்லா தெரியும் நீ தூங்கலைன்னு” என்று சொல்லவும் மெல்ல விழி திறக்க அவள் முன் வந்து நின்றவன் “அப்போ நீ நிஜமா தூங்கலை?” என்று புன்னகைத்தவாறே கேட்க அவள் கண்களை இறுக்கி மூடியவிதத்தில் “சரி, சரி பேபி மூன் உன் கண்ணை போட்டு படுத்தாத உனக்கு உறுப்புடியா இருக்கிறதே உன் கண்ணு மட்டும் தான்” என்றதும் கண்களை திறந்து முறைத்தவளை கண்டு சிரித்தவன்,

“உடம்பு பரவாயில்லையா?” என்று கேட்க,

“ம்” என்றபடி எழுந்து அமர்ந்தவள் அவனை உச்சி முதல் பாதம் வரை ஆராய்ந்தாள்.

“கொஞ்சம் பெயின் இருக்கு பேபி மூன் மத்தபடி பெருசா ஒன்னும் இல்லை” என்று பேசிக்கொண்டு இருக்கும்போதே இருவருக்கும் பருக சூப் வந்தது. அருகே இருந்த நாற்காலியில் மெல்ல அமர்ந்தவன் அவளையும் சூப்பை பருக சொல்ல

“நான் வீட்டுக்கு போறேன் கதிர். இப்ப கொஞ்சம் பரவாயில்லை டெய்லி மார்னிங் வரேனே” என்று கேட்கவும்

அதை காதில் போட்டு கொள்ளாதவனோ “நீ ரெஸ்ட் எடு பேபி மூன், அப்புறம் வந்து உன்னை பார்க்கிறேன்” என்று சொல்லிவிட்டு சென்றுவிட தர்மசங்கடமான நிலையில் இருந்தாள் இளம்பிறை.

இங்கு வந்த இரண்டு நாட்களுமே காய்ச்சலும் தலைவலியும் அதிகமாகவே இருந்ததால் அறைக்குள்ளே இருந்து ஓய்வெடுத்தவளால் இப்போது அறைக்குள்ளேயே அடைந்திருக்க முடியவில்லை. அவள் மடிக்கணனி வேறு இல்லாதது அவள் கை உடைந்தது போல் இருக்க, மீண்டும் ஒரு மணி நேரம் கழித்து அவன் அறைக்குள் சென்றவள் அவன் லேப் டாப்பை நோண்டி கொண்டு இருப்பதை பார்த்து சற்றே மெலிதாய் எட்டி பார்த்த கோபத்துடன்  “ஏன் கை காலை வெச்சிட்டு சும்மா இருக்க முடியாதா?அதுக்குள்ளே என்ன வேலை வேண்டிக்கிடக்கு?” என்று கேட்க

அவள் அதட்டலை ரசித்தபடி சிரித்தான்.