இப்பொழுது படுக்கை அறையை குடைந்து கொண்டிருந்தாள். அந்த நடு உத்திரத்தில் ஒரு சிறு வட்டமாய் அது. கட்டிலின் மீது ஏறி எக்கி எக்கி அதைப் புரிந்து கொள்ள முயன்றவள் அரவம் உணர திரும்பிப் பார்த்தால் ஆதிக்.
அவனிடமும் வீட்டின் சாவி இருப்பதால் அவனே கதவைத் திறந்து வந்திருந்தான். பெரிய வீடு என்பதால் அவன் கதவை திறந்த சத்தமிவளுக்கு கேட்கவில்லை போலும்.
தவித்துக் கொண்டிருந்த மனதிற்கு ஓடிச் சென்று அவனை அணைத்துக் கொள்ள வெறி வருகிறது. ஆனால்….???? மேலிருந்த அந்த புள்ளியைப் பார்த்தவள் தன்னை கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு கட்டிலை விட்டு இறங்க முனைந்தாள்.
இதற்குள் இரண்டே எட்டில் அவளை அடைந்திருந்த ஆதிக் அவளை இழுத்துக் கொண்டு கட்டிலில் சரிந்தான்.
“ரேயு…” கணவனின் உரிமை நிறைந்த தாபக் குரல். அவசர அவசரமாக அவனை விலக்கிக் கொண்டு எழ முயன்றாள் பெண்.
“பயப்படுறதுக்கு ஒன்னுமே இல்லடா இதுல”
தன்னோடு தன்னவளை பிணைத்து அவள் இதழ்களை குறிவைத்தான் அவன்.
“விடுங்க ஆதிக்…விடுங்க….அங்க கேமிரா மாதிரி இருக்குப்பா……”
பலம் கொண்ட மட்டும் அவனைத் தள்ள முயன்றாள் அவள்.
“ப்ச்….சும்மா ஓவரா கற்பனை செய்யாத….எப்ப பாரு எதாவது ஒரு காரணம் சொல்லிகிட்டு…”
அவன் தன் செயலில் தீவிரமாய் இருந்தான். அதற்கானா அவளின் எதிர்ப்பும் தான்.
ஆனாலும் ஆண் பிடி………குறி தவறி இதழில் இறங்க வேண்டிய முத்தாரம் அவள் கழுத்தில்.
ஓங்கி ஒன்று வைத்தாள் அவன் கன்னத்தில்….….
”விடுங்க ஆதிக்….கொஞ்சம் கூட அறிவே இல்லாம…”
இப்பொழுது கன்னத்தை தடவிய படி எழுந்து விட்டான் அவன்.
அவளும் படுக்கை மேல் எழுந்து அமர்ந்தாள்.
அவசரமாக நகம் கடித்தாள்.
அவன் கைகளோ தன் போலீஸ் யூனிஃபார்ம் ஷர்டின் பட்டன்களை கழற்ற ஆரம்பித்தது.
“ஆதிக் வேண்டாம்…”
“நானும் பார்த்துட்டே இருக்கேன் நீயும் ரொம்ப ஓவரா போய்க்கிட்டே இருக்க…”
ஷர்ட்டை தூர எறிந்தவன், அவளை நோக்கி வந்தான்.
“யூ ஆர் கிராஸிங் த லிமிட் ஆதிக்….”
உட்கார்ந்திருந்த நிலையிலேயே மிரண்டவளாய் பின்னோக்கி நகர்ந்தாள்.
“யாரு நானா?”
அவளைத் தன்னோடு வாரி இழுத்து முரட்டடியாய் அணைத்தான்.
திமிறியவள் பலம் கொண்ட மட்டும் அவனை மாறி மாறி அடிக்க எப்பொழுது எழுந்தான், எப்படி தன் பெல்ட்டை கையில் எடுத்தான் என அவளுக்குத் தெரியாது…
ஒன்று இரண்டு மூன்று நான்கு ஐந்து …….பெல்டால் விளாசித் தள்ளிவிட்டான்..
மயங்கிச் சரிந்தாள் ரேயா.
திரும்பிப் பார்க்காமல் வெளியேறினான் ஆதிக்.
ஹாலுக்குச் சென்றவன் குறுக்கும் நெடுக்குமாக புலி நடையிட்டான். பார்வை திரும்பித் திரும்பி அவர்களது படுக்கை அறை வாசல் புறமே.
மனம் கேட்கவில்லை.
அந்த வாசல் நோக்கிச் சென்றான். விழுந்தவள் இப்பொழுது எழுந்து நின்றிருந்தாள்.
அவள் உடல் இன்னும் நடுங்குகிறதோ? தோள்கள், கையின் பக்கவாட்டுப் பகுதிகள், இடை, தொடை என அவள் தன்னை மெல்ல தேய்த்துவிட்டுக் கொள்ள கட கடவென திரும்பிச் சென்றுவிட்டான்.
ரேயா மிக சோர்வாக அறையை விட்டு வெளியில் வந்தாள். ஆனால் மனதிலோ போர்ப் படை பவனி.
கண்கள் மெல்ல அவனை தேடிற்று. எதிர் பார்த்தது போலவே வரவேற்பறையின் இடது மூலையில் அவன். ஒரே ஒரு மாற்றமாக ஷர்ட்லெஸ் ஜிம் காரனாய் நில்லாமல் காக்கி ஃபேண்ட்ஸுக்கு ஒத்து வருவது போல் ஒரு வைட் டி ஷர்ட் அணிந்திருந்தான்.
முகம் மாறாமல் டைனிங் ரூமை நோக்கிச் சென்றவள், அங்கிருந்து திரும்பவுமாக அவனை நோக்கிச் சென்றாள்.
சுவரில் சாய்ந்து நின்றவன் மேல் சுவரோடு சுவராக சாய்ந்தாள். பூக்களை அணைப்பவன் போல் மெல்ல அணைத்தான் அவன். அடிபட்டதாய் அவள் தேய்த்துவிட்டுக் கொண்ட பகுதிகளை மருந்தாய் வருடினான்.
கணவன் தோளில் முகம் பதித்து அவன் காதருகில் இதழ் நிறுத்தி, இலை மீது வழுகும் மென் தென்றலின் ஒலியில், மிகச் சிறு மென் குரலில் சிணுங்கினாள் பெண்.
“ஏன் இப்ப டி சர்ட் போட்டீங்க…? இதுக்கென்ன அவசரம்?”
“கேடி…இப்ப கூட ரொமான்ஸ் வருதென்ன உனக்கு…?” அதே குரலில் அதே விதத்தில் தொடர்ந்தது உரையாடல்.
“ஆன்…அதுக்குல்லாம் நேரம் காலமா பார்க்க முடியும்…? என் ஹஸ்பண்ட் நான் ரொமான்ஸ் செய்றேன் உங்களுக்கு என்னவாம்?”
“போடி மனுஷன கொஞ்ச நேரம் பதற வச்சுட்ட..…நிஜமாவே அடி உன் மேல விழுந்துட்டோன்னு….” இன்னுமாய் அவளை இறுக்கினான்.
“எந்திரிச்ச உடனே வர மாட்டியா…? உயிரே போய்ட்டு போ…”
“ம்…நம்ம ஆக்டிங் ரியலா இருக்கனும்ல….”
சட்டென உணர்ந்தவனாக கேட்டான்.
“சாப்டியா?...சாப்டலை தானே..? நான் காலைல கோபமா போனதும், ஃபீல் பண்ற மாதிரி கொஞ்ச நேரம் பெட் ரூம்ல இருந்துட்டு, இந்த இடத்துல வந்து சாப்டனும்னு தெளிவா சொல்லியிருந்தேனே…”
”இருந்த டென்ஷன்ல அதெல்லாம் தோணவே இல்லை ஆதிப்பா…ஆர் யூ ஷ்யூர்….இந்த இடத்துல நின்னா அவங்க செட் செய்திருக்க எந்த மைக்கையும் ரீச் செய்யாதா?”
“ம்…கண்டிப்பா…”
“பவர் ஃபுல் மைக்….பேக்ரவ்ண்ட் சவ்ண்டை ஸ்டடி செய்தாலும் ரியலா ஃபீல் ஆகனும்….அதனால ஆக்ட் செய்றது பெர்ஃபெக்டா செய்துடனும்னு சொன்னீங்களே…”
“அது அங்க தான் ரேயுமா…..இந்த இடத்துல எதுவும் இல்லை தான்…”
அவளது ஒவ்வொரு கேள்விகளுக்கும் பதில் சொல்லிக் கொண்டே ஏற்கனவே எடுத்து வைத்திருந்த உணவை அவளுக்கு ஊட்டிக் கொண்டிருந்தான் ஆதிக்.
மூலைச் சுவரில் சாய்ந்த படி அவன் அமர்ந்திருக்க, அவனில் சாய்ந்தபடி இவள்.
“ஒருவேளை இதை எதாவது ஒரு காமிரால பார்த்துகிட்டு இருந்தாங்கன்னா என்ன ஆகும் ஆதிப்பா?”
திட்டம் ஃப்ளாப் ஆனா என்ன செய்ய என்ற கவலை அவளுக்கு.
“ம்…அப்டி மட்டும் பார்த்தாங்க…..நேர்ல பார்க்றப்ப யார் என்னனு யோசிக்காம செருப்பால அடிப்பேன்…”
இவர்கள் அந்தரங்கத்தில் தலையிட அவர்கள் யார் என்ற கோபம் அவனுக்கு.
அவன் மேல் இன்னும் வாகாக சாய்ந்து கொண்டு முகம் நிமிர்த்தி அவன் பக்கவாட்டு முகபாவத்தைப் பார்த்தாள்.
“வாட்டர் டேங்கை உருட்டி என்ன லுக் இது…?”
“என் சிங்கம் கோபப்படுறப்ப கூட கொஞ்சம் க்யூட்டா இருக்கும்…அதப் பார்த்தேன்…”
“ஆமா அடுத்தவங்களைப் பார்த்துக் கோபப்படுற வரைக்கும் அப்டித்தான் இருக்கும்….”
“அப்போ….? என் மேல கோபம் வர்றப்ப என்ன செய்வீங்களாம்?”