“வாங்க உள்ளே வாங்க..உக்காருங்க..”
“தேங்க்ஸ் அங்கிள்..எப்படியிருக்கீங்க?”
“யான்.. நல்லாயிருக்கேன்..நீங்க எப்படி இருக்கீங்க?”
“பைன் அங்கிள் தேங்க் யூ..”,என்றவனின் விழிகள் அதுவாய் அலைபாய வெகுநேரம் காக்க வைக்காது ரினிஷா தன் அன்னையோடு தற்செயலாய் அங்கு வர தன் கண் முன் அமர்ந்திருந்தவனைப் பார்த்து வாயடைத்து நின்றாள்.
இருவரையும் பார்த்தவராய் அங்கிருந்து எழுந்து செல்ல எத்தனித்தவரிடம் ரேஷ்வா,
“அங்கிள் நான் உங்ககிட்ட தான் பேச வந்துருக்கேன்.”
“!!”
“இங்க என்ன ப்ரச்சனைனு எனக்கு தெரியாது.ரினி எதுவும் சொல்லவும் இல்ல.ஆனா என்கிட்ட சொல்ல முடியாத அளவு பிரச்சனைனா கண்டிப்பா இதுவாக தான் இருக்கும்னு என்னால புரிஞ்சுக்க முடியும்.
நானும் ரினியும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் விரும்புறோம் அங்கிள்.சினிமா டயலாக் மாதிரி இருந்தாலும் நிச்சயமா அவ இல்லாம எனக்கு லைப் இல்ல.என் அம்மாக்கு விஷயம் தெரியும் அவங்களுக்கு இதுல சம்மதம்.
அண்ட் என்னைப் பத்தி நீங்க தாராளமா விசாரிச்சுக்கலாம்.எனக்கான எதிர்காலம் ரினிஷா தான்.புரிஞ்சுப்பீங்கனு நம்புறேன்..வேற..வேற என்ன சொல்றதுனு தெரில..எதுவும் ப்ரிப்பேர் எல்லாம் பண்ணிட்டு வராததுனால கரெக்டா பேசுறேனானு கூட தெரில..பட் மனசுல உள்ளதை சொல்லிட்டேன்..”
அவன் பேசி முடித்ததும் அவர் முகத்தில் மெல்லிதாய் புன்னகை எழுந்திருந்தது.ரினாஷாவை தன்புறம் அழைத்தவர் தன்னோடு சேர்த்து அமர்த்திக் கொண்டார்.
“இவ எங்க வீட்டு செல்லப் பொண்ணு..அதனாலேயே அவ கேட்டு ஒரு விஷயத்தை நோ சொன்னதில்ல.அவ ஹீரோயினா ஆனதுகூட அப்படி தான்.என்னைவிட அவளுக்கு ரொம்ப செல்லம் கொடுக்குறதுனு பார்த்தா அவ அண்ணன் தான்.
ஆனா எதுனாலனு தெரில இந்த விஷயத்தை அத்தனை ஈஸியா எடுத்துக்க முடில..இரண்டு நாள் முன்னாடி உங்க ப்ரெண்ட்டோட மேரேஜ் வீடியோ எல்லாம் பார்த்துட்டு அவன் ரொம்ப டென்ஷன் ஆய்ட்டான்.
அதுவும் ஒவ்வொரு வீடியோவுக்கும் ஒவ்வொரு மாதிரி செய்தியை பரப்பி விட ஆரம்பிக்க எங்க சொந்தகாரங்க எல்லாம் போன் பண்ணி என்ன ஏதுனு விசாரிக்க ஆரம்பிச்சுட்டாங்க.