"ஆன்ட்டிக்கு தெரியாமல் வைத்துக் கொள்"
இதை எப்படி முடிப்பது என்று அவளுக்கு தெரியவில்லை. எனக்கு ஒண்ணும் வேணாம் என்று கோபம் போல சொல்லி கட் செய்யலாம்… ஆனால் ஜெமியுடன் தொடர்ந்து சண்டை போட முடியாது… அந்த கல்பி, பூக்காரன் லிஸ்டில் இவனையும் சேர்த்து விட்டால் மொத்த நாளும் முறைத்துக் கொண்டே திரிய வேண்டும். மேலும் எடி மாதிரி … ஜெமியும் அவளுடைய குட் புக்கில் இருக்கிறான்.
அப்புறம்… அப்புறம்… அந்த பூக்காரனுக்கு முன்னால் ரேம்ப் வாக் போக ஜெமி வேண்டும். எனவே இப்போதைக்கு வெள்ளை கொடி பறக்க விடுவதே நல்லது.
"அது… எனக்கு அவ்வளவு டீடெய்ல் தெரியாது. நீயா ஏதாவது வாங்கிட்டு வா… பட் ரொம்ப லக்கியா இருக்கணும்."
"சரி… இங்கே இருக்கிற ஜெம்மாலஜிஸ்ட் கிட்ட கேட்டு வாங்கிட்டு வர்றேன். கோவிச்சுகிட்டதுக்கு சாரி… உனக்கு வேண்டிய எல்லாவற்றையும் ஆன்ட்டி வாங்கி தந்திடுவாங்க… அவங்கட்ட கேட்க முடியாமதான எங்கிட்ட கேட்கறே. என்னை தவிர வேறு யாரிடம் கேட்பாய்?. உனக்காக செய்யறேன்… "
அவன் பேசியதை கேட்கவும் ரேச்சலுக்கு 'ஐயோ பாவம்' என்று ஆகிவிட்டது.
"நானும் சாரிப்பா. சீக்கிரம் வா… நாம இங்கே ஜாலியா ஊர் சுத்தலாம்." சிரித்தாள்.
"ஷ்யூர்… என்னோட இனிய சினேகிதிக்காக நான் நிறைய ப்ளான் பண்ணி வச்சிருக்கேன். லெட்ஸ் ஸீ" என்றான்
"குட்நைட் ஜெமி.."
"குட்நைட் ஸ்வீட்டி" என்றான். அழைப்பை துண்டித்தபின் ஜெமி பெருமூச்சு விட்டான். அந்த விபத்திற்கு பிறகு ரேச்சல் மாறி இருக்கிறாள். விலகி பேசுகிறாள்.
அவள் அப்படி அவனிடம் பேச மாட்டாள். மனதில் ஒளிவு மறைவு இல்லாமல் உரிமையாக பேசுவாள். அவன் இந்தியாவிற்கு செல்வதே அவனுடைய பழைய ரேச்சலை மீட்டெடுக்கத்தான்…
ஜெமியை பொறுத்தவரை ரேச்சலை இன்னும் சின்ன பெண்ணாகவே நினைக்கிறான். அவனுக்கும் அவளுக்கும் ஐந்து வயது வித்தியாசம்… ஆனாலும் சிறு வயதிலிருந்தே ஒன்றாக பழகி வளர்ந்தவர்கள். சிரித்து… சண்டையிட்டு… கோபித்து… மௌனத்தில் மனம் வலித்து… என்று உணர்வுபூர்வமாக நல்ல நண்பர்களாகதான் வளர்ந்தனர். எப்போதும் அந்த நட்பு நிலைத்திருக்க வேண்டும் என்று விரும்பினான்.