தான்... ஏதோ இப்போ வருங்கால அப்பா ரோலை கொஞ்சம் ஓகே’வா செய்றீங்க...” என்றாள் சின்ன புன்னகையுடன்.
தாய்மை கொடுத்த எக்ஸ்ட்ரா பொலிவுடன் ஜொலித்த அவளின் சின்ன புன்னகையே மனோஜின் மனதை மயக்கியது...
“ஓகே தானா??? இதெல்லாம் ரொம்ப அநியாயம்... குட் சொல்லலாம்...” என்றான் மனோஜ் புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்த அவளின் உதடுகளை மென்மையாக காதலுடன் வருடிக் கொண்டே.
அவனின் கையை எடுத்து தன் விரல்களோடு சேர்த்து பின்னி பினைந்துக் கொண்ட மஞ்சு,
“ஹுஹும்... அது உங்க எண்ணம்... எனக்கு ‘ஓகே’ ரேன்ஜ் தான்...” என்றாள் புன்னகை விரிய.
“உன் அப்ரைசல் வர வர ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கே pbs... முன்னாடி எல்லாம் ஈஸியா இருந்த மாதிரி இருந்தது???”
“அது அப்படி தான் மை மேனேஜர்... இன்னும் போக போக ரொம்பவே கஷ்டமா இருக்கும்... கவலையே படாதீங்க...”
மஞ்சு சிரித்துக் கொண்டே சொல்லவும், மனோஜிற்கு அதை பார்த்துக் கொண்டிருப்பதே போதும் என்று தோன்றியது. மனைவியின் நெற்றியில் முத்தமிட்டு மென்மையாக அவளை அணைத்துக் கொண்டான்...
நாட்கள் அப்படியே நகர்ந்தன...
மாதங்கள் போக மஞ்சுவிற்கு மார்னிங் சிக்னஸ் குறைந்துப் போனது... மனோஜின் அன்பான கவனிப்பில் அவளுக்கு எந்த குறையும் தெரியவில்லை...
இந்த மகப்பேறு காலத்தை இருவருமாக சேர்ந்து சுலபமாக கடந்து விடலாம் என்று மஞ்சு மட்டும் அல்லாமல் மனோஜும் கூட நம்ப தொடங்கி இருந்தான்...