அழுத்தம் கொடுத்து உச்சரித்தான் சத்யா
"சாரி சார் என்னால வர முடியாது. எனக்கு கெளம்பனும் " அவனின் முகம் பார்த்து தைரியமாக முடியாது என்று பவித்ரா சொல்ல தன் இருக்கையில் இருந்து எழுந்து அவள் புறம் வந்தான் சத்யா.
"யு ஹவ் டு கம் " -அவளிடம் குனிந்து ஒற்றை விரலை நீட்டி சொன்னான் சத்யா.
"இந்த ஆபீஸ்ல நான் மட்டும் தான் வேலை செய்றனா சார் ? வேற யாரும் இல்லையா?" -பவித்ரா
"சீ எல்லாரும் ஆல்ரெடி கிளம்பிட்டாங்க, நான் அவங்களை திரும்ப வர சொன்னா அதுக்கு ஒரு ஒன் ஹௌர் லேட்டாகும். நீங்க இங்க இருக்கீங்க அதனால தான் நான் உங்களை கூப்பிடறேன். யூ ஹவ் டு கோ ஆபெரேட்" சத்யா பொறுமையாக விளக்க முயன்றான்
"சாரி சார் என்ன சொன்னாலும் இந்த முறை என்னால வர முடியாது" சத்யா இவ்வளவு சொல்லியும் பவித்ரா மறுக்கவும் அது சத்யாவின் ஈகோவை தொட அதற்க்கு மேல் அவன் பொறுமை பறந்து போனது
"நீங்க இன்னைக்கு பதினோரு மணிக்கு மேல தான் ஆபீஸ் வந்துருக்கீங்க. ஒன்பது மணிநேரம் ஆபீஸ்ல இருக்கணும்னு ரூல்ஸ். அது தெரியாதா? அப்படி பார்த்தா நீங்க எட்டு மணிக்கு மேல தான் கெளம்பனும். சோ அஸ் பெர் தி ரூல் யு ஆர் கமிங் வித் மீ நௌ… தட்ஸ் ஆல், கெட் ரெடி” என்றவன் அவனுடைய லேப்டாப்பை எடுத்து பேகில் வைத்து கிளம்ப பவித்ராவுக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை
“கெட் யுவர் பேக்” என்றவன் வெளியே செல்ல அந்த அறையை விட்டு வெளியே வந்தவள் தன்னுடைய பேகை எடுத்து கொண்டு அவன் பின் சென்றாள்
கீழே பார்க்கிங் வந்தவன் அவன் கார் அருகே செல்ல இவள் சாவியுடன் அவளின் வண்டியை நோக்கி சென்றாள்.
அவள் செல்வதை பார்த்தவன் "ஹலோ என் கார்ல போயிடலாம் நீங்க வண்டிய உருட்டிட்டு வரதுக்குள்ள விடிஞ்சிடும் " சத்யா சொல்லிவிட்டு காரில் அமர இவள் இன்னும் அவள் வண்டியை விட்டு நகராமல் நின்றாள்.
காரில் இருந்து இறங்கியவன் நேராக அவளிடம் சென்றான்.
"இங்க பாருங்க பவித்ரா உங்ககிட்ட என்னால ஒவ்வொரு விஷயத்துக்கும் அர்க்கியூ பண்ண முடியாது. சீன் போடாம வாங்க" என்றவன் அவளின் கையில் இருந்த வண்டி சாவியை எடுத்து கொண்டு செல்ல திரும்பி செல்லும் அவனை வெற்று பார்வை பார்த்தாள் பவித்ரா.